Oświęcim jak to się naprawdę zaczęło i jak to wyglądało

 

Czytelniku,

Dziś kiedy polskojęzyczna hołota zwana rządem polskim za co się nie weźmie to spartoli. Nawet jak siię prowadzi jakiekolwiek rozmowy to wypadałoby przynajmniej sięgnąc po jakieś ksiązki przynajmniej w stopniu minimalnym, a jak sie ma bandę naciągaczy z tego całego przemysłu Holocaust to wypadałoby mieć przynajmniej podstawową wiedzę. Ale mamy to co mamy więc czytelniku, by Ci naciągacze żydowscy nie zrobili nam do końca wody z mózgu wiec o jednym podstawowym fakcie jak to było z tym obozem w Oświęcimiu, gdyż ich kłamstwa z wychodza na wierzch i będę musieli NAM ZAPŁACIĆ i to dużo, bardzo dużo za swoje kłamstwa.

Dobra co robimy bierzemy książkę Henryk Schönker –  „Dotknięcie anioła”

Dowiesz się z niej o Kartelu, o którym pisałem wcześniej, który niszczył każdą konkurencję, ale dla nas jest ważniejsze, aby napisać jak to się naprawdę zaczęło w Oświęcimiu.

s.19

„.. Pewnego poranka przyszedł do mojego poranka żołnierz każąc mu koniecznie udać się z nim do komendanta miasta, który oczekuje go w pilnej sprawie. Ojciec zrozumiał, że musiało się coś stać bardzo ważnego, bo jeszcze nigdy nie wołano go przez posłańca i o tak wczesnej porze .

Komendant sam otworzył drzwi swojego gabinetu i zaprosił ojca do środka. Ojciec całą siła woli próbował ukryć zaniepokojenie. Kto wie jaki nowy rozkaz przyszedł z Katowic, gdzie mieściła się centrala Gestapo, której podlegały wszystkie sprawy żydowskie na terenach przyłączonych do Reichu, czyli do Niemiec.

Komendant zajął miejsce w fotelu za biurkiem i dał znak ojcu, aby też usiadł. Widząc jego zaniepokojenie powiedział z jowialnym uśmiechem:

- Nie ma się Pan czego obawiać, bo tym razem otrzymałem rozkaz, aby w Oświęcimiu zostało otwarte Biuro  Emigracji do Palestyny. Otwarcie tego biura powierzam panu. Emigracja jest dobrowolna. Władze niemieckie zainteresowane są, aby zgłosiła się jak największa liczba ludzi I mamy nadzieję, że emigracja wkrótce się rozpocznie. Ze względu na różne techniczne i organizacyjne ograniczenia, emigracja ta będzie rozwijać się stopniowo< ale jeśli wszystko będzie dobrze szło i pierwsze trudności zostaną pokonane  to będzie ona masowa i każdy będzie mógł wyjechać.

Następnie polecił mojemu ojcu rozpocząć natychmiastowe działanie w celu otwarcia Biura Emigracyjnego i rozlepić w całym mieście afisze o rejestracji Żydów chcących wyjechać do Palestyny. Jeszcze tego samego dnia ojciec otworzył Biuro Emigracji w restauracji swojego najlepszego przyjaciela, Szmula Schmitzera. Mieściła się ona w domu Haberfelda w centrum miasta koło mostu nad Sołą. Kierownikiem biura został Józef Manheimer.

…….W Żydów oświęcimskich wstąpiła nowa nadzieja. W mieście rozpoczęła się rejestracja, którą traktowano z cała powagą: niektórzy Żydzi zaczęli nawet myśleć o nauce języka hebrajskiego. Tymczasem do ojca przybyło, nielegalna drogą i w tajemnicy kilka osób z obozu HIAS na Słowacji.

Miały one zorganizować przerzut młodych ludzi, Dunajem aż do portów Warna, Konstanca i Sulina nad morzem Czarnym. Stamtąd wynajętymi statkami, też w ukryciu, tym razem przed Anglikami, mieli oni dotrzeć do Erec Israel.

Posłańcy ci powiedzieli ojcu, że obóz uchodźców jest całkowicie przepełniony i panują tam niesamowicie ciężkie warunki. Nie można więc dłużej czekać, należy zaraz rozpocząć całą akcję. Prosili mego ojca, aby pomógł zorganizować drogę ucieczki młodym Żydom z Polski. Trzeba było stworzyć punkty przerzutowe, znaleźć ludzi, którzy będą zaopatrywali uciekinierów, miejsca, gdzie będą mogli znaleźć schronienie, aż do następnego punktu etapu podróży. Ojciec poświęcił dużo wysiłku i pomógł im wszystko zorganizować.

Tak więc, na masową emigrację, rozpoczęła się konspiracyjna akcja przerzutu młodych ludzi do Erec Israel. Niestety akcja ta nie trwała długo: po jakimś czasie dowiedzieli się o niej i nie chcąc dopuścić do emigracji Żydów do Palestyny – zamknęli swoimi okrętami wojennymi  wyjście z portów Warna, Konstanca i Sulina. Żaden okręt nie mógł już opuścić tych portów bez dokładnej kontroli.

W listopadzie 1939 roku ojciec znów wezwany został do komendanta miasta, który oświadczył mu, że ma jechać wraz z jeszcze jednym członkiem Gminy Żydowskiej, do Bielska i zameldować się tam u oficera o nazwisku von Rudiger; podał też adres urzędu. Bielsko było miastem powiatowym, do którego należał Oświęcim.

…….Komendant wręczył ojcu list w zamkniętej kopercie, z poleceniem wręczenia go von Rudigerowi. Ojciec pojechał z Józefem Manheimerem. Przybyli trochę wcześniej i udali się do tamtejszego przewodniczącego Gminy Żydowskiej, Josefa Rottera, aby zasięgnąć informacji o von Rudigerze. Okazało się, że Roter, stary słaby Żyd  też dostał wezwanie, aby o tej samej godzinie stawic się u tego oficera.

Roter przedstawił von Rudigera jako dzikie zwierzę, twierdząc, że kogoś tak brutalnego i bezwzględnego jak ten gestapowiec nie spotkał nigdy w życiu.

……..Ojciec dowiedział się też od Rotera o nowych wstrząsających wydarzeniach, które świadczyły o tym jak wielkie wysiłki robili Niemcy, aby pozbyć się Żydów. Roter opowiadał, że z Bielska wychodzą  transporty Żydów w zamkniętych wagonach towarowych, w jakich zwykle przewozi się bydło na wschód w kierunku Przemyśla, pod sowiecka granicę. Tam wyładowuje się wagony i ludzie próbują przedostać się przez rzekę na sowiecka stronę. Niestety, nikt nie chce ich tam wpuścić , w trakcie przeprawy żołnierze sowieccy strzelają do nich.

………Cała trójka zameldowała się i mój ociec wręczył list komendanta Oświęcimia.

……..Rudiger powiedział, że jego zadaniem jest, aby na Śląsku nie było więcej Żydów. Następnie oświadczył, że ojciec mój wraz z przedstawicielami Gminy Żydowskiej w Oswięcimiu i przedstawicielami innych gmin żydowskich  na Śląsku ma pojechać w delegację do Berlina, aby tam otrzymać od centralnych władz niemieckich zajmującymi się sprawami żydowskimi, polecenia dotyczące emigracji Żydów.

……..Wkrótce nadszedł czas wyjazdu do Berlina. Z Oświęcimia jechali Hofman, Manhaimer i mój ojciec.

Hofman mieszkał w Krakowie i był kierownikiem tamtejszego Biura Emigracyjnego, zanim je zamknięto. Ale ojciec mój zaopatrzył go w dokumenty, że jest członkiem gminy żydowskiej w Oświęcimiu.

…….Delegaci jechali w nocy, w zaciemnionych wagonach, przechodząc po drodze różne kontrole. Po przybyciu do Berlina udali się do Biura Emigracyjnego, istniejącego tam już od dłuższego czasu w budynku przy ulicy Meincke 7.

………Następnego dnia przed południem odbyło się specjalne posiedzenie Zjednoczenia Żydów w Niemczech, któremu przewodniczył prof. Baeck. Na tym posiedzeniu ojciec mój złożył sprawozdanie o sytuacji Żydów na Śląsku i poprosił o szybka pomoc w sprawie emigracji oraz o wsparcie finansowe dla tamtejszych gmin żydowskich. Członkowie Zjednoczenia przyrzekli spełnić te prośby, o ile to będzie możliwe.

Powiedzieli, ze mają duże fundusze zablokowane w bankach. Można ich było wprawdzie używać, ale jedynie po otrzymaniu zezwolenia z urzędu Reichssicherheitshauptamt (Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy) , którym kieruje wyski oficer SS Eichmann.

Przyrzeczono, że prośba o zwolnienie funduszów na ten cel zostanie mu niezwłocznie przedłożona. Powiedziano też delegacji, że urząd ten udziela zezwoleń na opuszczenie Niemiec tym Żydom, do których nie ma zastrzeżeń.

…….Przy tej okazji ojciec dowiedział się, że w obozach założonych w Warnie i Sulnie znajduje się już 20 tys Żydów i nie można znaleźć państwa, które chciałoby otworzyć przed nim granice. Czyniono olbrzymie wysiłki, ale nikt nie chce ich przyjąć. Nie można też już było znaleźć okrętów, które pomimo zakazu Anglików gotowe byłyby przewieźć Żydów do Palestyny.

Żywiono jednak nadzieję, że ze względu na tak drastyczne pogorszenie Żydów w Polsce i grożące im niebezpieczeństwo Anglicy dadzą jednak pozwolenie przedstawicielom Zjednoczenia Żydów w Stambule na przewiezienie pewnej liczby Żydów do Erec Israel. Członkowie delegacji dowiedzieli się, że Niemcy nie robią w tej sprawie żadnej trudności, bo ich celem jest pozbycie się Żydów za wszelka cenę. Niestety, Żydzi nie otrzymują od nikogo na świecie pomocy. Wszystkie drzwi sa przed nimi zamknięte.

 

 

 

Oświęcim mógł z miasta Zagłady Żydów – Auschwitz – stać się miastem ich ocalenia. Nie udało się to, z powodu odmowy pomocy ze strony państw zachodnich.

Holokaust w takim kształcie, w jakim znamy  go obecnie, wyłonił się właśnie wtedy: gdy Niemcy zorientowali się, iż tak na Zachodzie jak na Wschodzie, nie otwarto dla Żydów prawie żadnej drogi wyjazdu z okupowanej Europy. Niemiecka machina mordu, nie powstrzymywana już żadnymi względami strategicznymi, ruszyła z całą siłą przeciw Żydom, zdefiniowany wkrótce na  konferencji  Wannsee dn. 20.01.1942 r.

14 marca 1960 roku w hotelu Waldorff Astoria w Nowym Jorku doszło do historycznego spotkania. Na zaproszenie Ben Guriona, ówczesnego premiera Izraela, przybył kanclerz Niemiec Konrad Adenauer.

Ben Gurion zakomunikował Adenauerowi, że skoro „dzisiejsze Niemcy nie są Niemcami wczorajszymi”, to w żydowskiej modlitwie za ofiary niemieckiego ludobójstwa w czasie II wojny światowej, słowo Niemcy zostanie zastąpione słowem naziści. 

Od tego czasu w przestrzeni politycznej, medialnej i kulturowej słowo naziści zastępuje słowo Niemcy.