Czytelniku,
Ciekawy fakt historyczny, nieznany dzisiejszym mieszkańcom
Pomorza środkowego, zawiera jedna z prac nieżyjącego już prof. Kazimierza
Ślaskiego (+1990). Odnalazł on w archiwach szczecińskich dokument pochodzący z
początku XVII wieku, zawierający treść (rotę) przysięgi lennej, jaką według
feudalnych zwyczajów poddani składali władcy. Jak wiadomo ustrój feudalny
opierał się na zależności ziemskiej (łacińskie feudum - prawo do rzeczy cudzej,
lenno). Poddani, tzw. stany (szlachta, duchowieństwo, stan trzeci) zobowiązani
byli do składania przysięgi lennej nowemu władcy. Tak też stało się w roku
1601, po śmierci księcia szczecińskiego Jana Fryderyka i przejęciu władzy przez
jego brata Barnima X.
Na Pomorzu XVII-wiecznym, ale i znacznie później, władcy
posługiwali się innym językiem niż poddani. Szlachta na tym terenie nie znała
języka niemieckiego, którego po zaniku łaciny używał dwór i administracja
książęca. Rodzimi mieszkańcy tej ziemi posługiwali się językiem słowiańskim,
„wendyjskim” - jak wówczas mówiono. Świadczy to o mocnym zakorzenieniu i
trwałości struktury społecznej wyrosłej na gruncie słowiańszczyzny.
Ów „język wendyjski” okazuje się być tak bliskim
polszczyźnie, że nawet dziś, 400 lat po tym zdarzeniu, każdy ze współczesnych
Polaków jest w stanie odczytać i zrozumieć treść przysięgi.
Jak wynika z treści, w pierwszej kolejności przysięgę
składano księciu szczecińskiemu Barnimowi X, następnie księciu Kazimierzowi IX,
a na końcu elektorowi brandenburskiemu Joachimowi Fryderykowi von Hohenzollern.
Kilka ciekawostek związanych z tymi osobami. Elektor brandenburski urodził sie
w Berlinie z matki Zofii z Legnicy, księżniczki piastowskiej, która zmarła 10
dni później. Książę Barnim X Młodszy (1549-1603) z rodu Gryfitów, miał
początkowo ożenić się z z Anną Jagiellonką, późniejszą królową Polski i żoną
Stefana Batorego. Rokowania w sprawie małżeństwa toczyły się w Drahimiu, ale
wobec żądań cesji terytorialnych, Polacy wysunęli propozycję posagu 400 tys.
złotych polskich. Ostatecznie, jak wiadomo, do małżeństwa nie doszło. Książę
Kazimierz IX (w polskiej historiografii „numerowany” jako Kazimierz VII
ponieważ w kolejności był siódmym księciem), to postać związana z Koszalinem.
Był biskupem kamieńskim i rezydował w Koszalinie, w ukończonym w 1582 roku
zamku-rezydencji książąt-biskupów kamieńskich. W historii Koszalina zapisał się
również tym, że nadał miastu w 1599 roku prawo organizowania jarmarków na
bydło. Od jego imienia nosi nazwę miejscowość Kazimierz koło Koszalina, gdzie
znajdowała się jedna z jego rezydencji. (kw)
Rota hołdu lennego, składanego przez szlachtę księciu
szczecińskiemu Barnimowi X, a przeznaczona dla osób nie władających językiem
niemieckim.
Ja NN przimawiony obieczuye y przissiegam Nayassnieyssemu
wisoko urodzonemu Kziażecziu y panu Panu Boguslawowy, kiazecziu
Sczeczinskie[mu], Pomorskie[mu], Kassubskiemu, Wandalskiemu, Rugiskiemu
Graffowie[s] Guczkowskiemu, panu powiatow Lamborskiemu, Bithowskiemu, thei
ziemie kziazecziu y panu y Jego M'lczi pothomkom prawa y wierną przirodzona
hulda, thak ze Jego M'czi chcze bicz wiernim, poslusnym y pokornim Jego M'lczi
lepsse go wiedziecz skodi wistrzecz wedle mego przemozenia zabiegacz. Nathim
mieczschu nye stane, gdzie by Jego M'lcz w ossobie we czczy wasneschi y dobr
ktore Jego M'lcz theras ma y przislich czasów dostanie, obrazon albo zaskodzon.
Jeśli o dobra rade bede napomnion zawzi, tho chcze radzicz, czo wedlug mojego
rozumu Jego Mi'czi do czczi y dobrego przichodzi. Od thego mye niema odwiescz
ynssego laski albo niełaski. Thaiemnosczi, które mnye beda od Jego Ml'czi
zawierzone nie chcze do skody albo utrathy wyjawicz ale do smierczi y pogrzebu
mego zachowacz. Jesli bim ja jakich dobr mi[s] zathaionich sie dowiedzial,
chcze trish wiernie wyjawicz. Ja chcze moie Dobra lenne, ktore mam od Jego
Ml'czi y Domu thego Sczeczinskie[go], Pomorskie[go] indzie nie jako od Jego
Mczi y od pothomkow // ktorzi ssie bedo po Jego Ml'czi rodzili. A jesli bi
thich nie bolo od Naiasniejssego, Wisoko Urodzone[go] kziazeczia y Pana, Pana
Kazimira, Kziazeczia Sczecinskie[go], Pomorskiego etc, mojemu the[mu] Ml'czi
kziazecziu y Panu y Jego Ml'czi pothomkom mescziznom y thak dalej według zgody
y zapisu, ktora ssie stala Wolyniu od inssich Ich Ml'czi kziazad[s]
Sczecinskich, Pomorskich etc. Ich Mlczi pothomkom mesczizni zawzdi prossicz,
sukacz, odebracz prawa, dochodzicz y zasiugowacz. A jeslibi ssie przigodzilo,
ys bi czi therazniejssi Ich Ml'czi wisocze drodzoni kziazetha y panowie
Sczecinskie, Pomorskie etc, moie przirodzone kziazeta y panowie y ich Mll'czi
potomkowie mesczizni przes smiercz czto Pan Bog Wssechmogaczi na dlugi czas
przestrzecz y zachowacz raczy, odesly przes potomkow swoich wlasnich mesczizni
zesle zamarly, yze by tak moich przyrodzonich panow pomorskich narodu wieczej
nie stale, thak w tim przimierzu chcze themu Najaśnieissemu, Wisoczo Urodzonemu
kziazecziu y Panu Panu Jochimowi Fridrichowi, Margraby Brandeburskie[mu],
Swiethej Rzessy Aerczikomornikowi y Korfirstowi w Sląsku; na Korsnewie
kziazecziu, Burgraby Nur//berskie[mu] Jego M'lczi y pothomkom Margrabom
Brandeborskim zawsse thim korfirsthamy bedaczim y thim, ktorzi ssie od nich
rodzą, za moye Pani thei ziemie przyacz y zaras jako thi przimierza wyssey wspomionen
staną przes odmowy y odwloki przirodna holda y wszistko tho czinicz mam y
chcze, czo mnie wiernemu podanemu nalezi swoiemu przirodzonemu panu y
kziazecziu powinien y zawiazani jest wiernie przes wsselakiej zdrady, jako mnye
Pan Bog pomoze przes Jezu Christa.
pobrano z http://koszalin7.pl/st/hist/historia_127.html
Więc tych słowian nam wymyślono po rozbiorach, a dzisiejsi historycy nawet nie sa w stanie intelektualnie połapać się, że dzisiejsze tłumaczenia Długoszą są sfałszowane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz