Czytelniku,
W naszych podręcznikach nie ma
praktycznie historyka, który by w prosty sposób potrafił napisać tak prostą rzecz
jak chrzest Polski
Na naszych obecnie terenach historię
mamy trochę wcześniejszą niż nam się mówi
Pierwszym, który w Prusach głosił
ewagelię był Św. Świtbert, który był Anglem, sławny szlachectwem rodu urodzony roku Chrystusa w r. 647 z ojca
Siegberta, hrabiego Montigram w Norhumbrii i matki Berty z wybitnej rodziny
Książąt Anglów. On przeto z Opata Daco wyświęcony na Biskupa przez Świętego
Egberta, który z jedenastoma wspaniałymi, wśród których był Adalbert, syn króla
Deidów, który przeszedł wiele krajów przybył z Brunszwiku do Prus. Święty
Świtbert umiera w roku 717.To wiemy z historii Prus.
Wiemy to z " Dziejów
Prus" autorstwa księdza Jan Leo - syna rzemieślnika Antoniego i Elżbiety.
Urodził się w 1562 roku w Jezioranach. W 1587 roku rozpoczął studia w
Seminarium Diecezjalnym w Braniewie. Był kapelanem na dworze kardynała Andrzeja
Batorego i wikariuszem w kaplicy zamkowej w Lidzbarku Warmińskim. W 1615 roku
został mianowany przez Bp Szymona Rudnickiego honorowym kanonikiem w Dobrym
Mieście. Właśnie tutaj zaczął pisać "Dzieje Prus". Uchodząc przed Szwedami
zabrał ze sobą książki i pisał dalej u Cystersów w Wągrowcu oraz w innych
miejscowościach trzyletniej tułaczki. Zakończył goszcząc w Parysowie na
Mazowszu, u starosty czerskiego Adama Parysa, dworzanina królewskiego. Z
braniewskiego wydania roku 1725 przełożył Bp Julian Wojtkowski.
Teraz przechodzimy do Polski.
Kronika Polska Galla Anonima
[11] O zakładaniu kościołów w
Polsce i o cnocie Bolesława
Król Bolesław tak wielką
gorliwość okazywał około służby Bożej, a to w budowaniu kościołów, ustanawianiu
biskupstw i nadawaniu beneficjów, że za jego czasów Polska miała [aż] dwóch
metropolitów wraz z podległymi im sufraganami.
Biskup sufragan (łac. episcopus
suffraganeus) – biskup ordynariusz sufraganii, czyli diecezji lub archidiecezji
należącej do metropolii. Biskup sufraganii jest sufraganem względem
metropolity.
Czyli za czasów Bolesława
Chrobrego były dwa pełnoprawne obrządki wschodni i zachodni.
W Kronice Norymberskiej mamy
wprost napisane o Bolesławie (który stał się trzecim królem chrześcijańskim Sarmacji).
Ta Kronika powinna przetłumaczona na Polski, ale nie przy tych dzisiejszych historykach
na uniwersytetach.
Pierwszym i faktycznym chrztem
Polski był w obrządku wschodnim w r. 931
(wg A. Gwagnina).
F.Dvornik, wybitny slawista
czeskiego pochodzenia i zarazem ksiądz katolicki, w książce „Byzantine Missions
Among the Slavs”, wydanej w New Jersey w 1970 r. wprost pisze, że nie ulega
wątpliwości, iż podczas najazdu Madziarów na Wielkie Morawy w 907 r. arcybiskup
cyrylo-metodiański schronił się w Małopolsce i z niej kierował rozległą
metropolią, która obejmowała prawie wszystkie ziemie słowiańskie.” Dvornik
utrzymuje iż wszystko wskazuje na to iż po 907 roku to w Małopolsce mieściło
się główne centrum tego obrządku.
Katalog biskupów krakowskich.
Najstarszy znany spis biskupów krakowskich, napisany kaligraficznym pismem w
języku łacińskim. Poczet biskupów krakowskich pochodzi z II połowy XIII wieku.
Znajduje się on w tym samym rękopisie co Rocznik kapituły krakowskiej, a
spisany został na ostatniej stronicy owego rocznika. Imiona biskupów do
Prandoty włącznie wyszły spod ręki tego samego autora. Reszta, od wstąpienia na
krakowski tron biskupi Pawła w roku 1267, stanowi dopisek czasów późniejszych.
Łaciński tekst Katalogu biskupów
krakowskich
HEC SUNT NOMINA PONTIFICUM
CRACOVIENSIUM
Prohorius. Proculphus.
Poppo......
Pierwszym arcybiskupem był Prohor
(Prokosz) w Krakowie. I był to obrządek wschodni.
I jest autorem tzw, Kroniki
Prokosza, którą o sfabrykowanie wypisywał Lelewel, co u naszych historyków
znalazł uznanie. Niestety nasi historycy nie powiązali tego, że Lelewel był
prowokatorem w Powstaniu Listopadowym i podburzał młodzież do powstania. Zaś po
powstaniu brał udział w rozbijaniu od środka kół emigracyjnych. Takich to mamy
historyków, ale nie ma się czemu dziwić, skoro swoje doktoraty, habilitacje
robią na sfałszowanej kronice Długosza, co tym osłom żydki z Niemcami
sfałszowały.
Znowu powołując się na
chrześcijańskiego historyka, biskupa Thietmara, pierwszym biskupem Krakowa był
Niemiec, Poppon. Niemiecka narracja musi być , a jak.
Praga w 966 podlegała pod
biskupstwo w Ratyzbonie, więc swojej polityki kościelniej nie mogła prowadzić.
Biskupsto w Pradze zostało ustanowione dopiero w 973. Chrzest Mieszka (jako
tranzakcja wiązana do ręki Dobrawy, córki Bolesława Srogiego) nie mógł więc
przyjść z Czech, a jedynie poprzez Czechy. W tych latach (965-966) w Pradze
przebywa Ibrahim ibn-Jakub z Kalifatu Kordoby, którzy pisze, że jest to
najbogatsze miasto na północy Europy, o największym wyborze potraw. Ciekawe, że
Bolesław Srogi zaczyna bić swoją monetę srebrną (denary), ale ludność płaci w
większości płótnem, na którym są książęce znaki.
I Chrzest przyszedł przez Czechy Mieczysław,
za którym postępował jego dwór, pokazał się przed krzyżem Chrystusowym, piękna
Dąbrówka złączyła swoją rękę z ręką królewską, a Bohowid, kapłan czeski,
pobłogosławił królewską parę. Ta ceremonia miała miejsce 5 marca roku 965 w
Gnieźnie.
Dla utwierdzenie i rozkrzewiania
wiary ewangelicznej sprawił Mieczysław, że przybyli ludzie umiejętni w dziele
szerzenia wiary; wybudowano od podstaw kościoły w różnych miastach, Gnieźnie,
Krakowie, Poznaniu, Kruszwicy, Lubuszu, Płocku, Chełmnie, Kamieniu, i uposażył
je znaczącymi beneficjami. Kościoły, rozdzielone na diecezje, były poddane pod
dwóch arcybiskupów. Kardynał Idzi, biskup Tuskulum, nuncjusz papieża Jana XIII,
przybył, by przewodniczyć ustanowieniu Kościoła rzymskiego. Właściwi teologowie
zostali wezwani z Włoch, Francji i Niemiec, by wypełniać funkcje kapłańskie. Została
ustanowiona dziesięcina dla uposażenia biskupów. Taki jest początek
duchowieństwa polskiego i jego ogromnych bogactw.
Już w 968 roku w Poznaniu
zakładane jest biskupstwo misyjne, podległe Papieżowi.
Duchowieństwo niemieckie w
atmosferze zbliżającej się schizmy złamało ostatecznie wpływy greckie w Rzymie
i zdobyło decydujący wpływ na nowego papieża, któremu pokazano tylko list Jana
VIII z r. 873 do Metodego wychodzącego z więzienia. List ten, zakazujący
liturgii słowiańskiej, choć autentyczny, wyrwany jednak z całokształtu
dokumentów odnoszących się do braci sołuńskich, dawał fałszywe wyobrażenie o
stosunku Jana VIII do nich. Nowy papież nie znający sprawy a jednostronnie
poinformowany przez Niemców, oparł się wyłącznie na tym dokumencie i w osobnym
piśmie wysłanym do Morawy potępił naukę Metodego, zakazał liturgii słowiańskiej
i zawiesił w działaniu Gorazda, dopóki on nie przybędzie do Rzymu celem
oczyszczenia się z zarzutów.
List papieski był hasłem do ataku
dla duchowieństwa niemieckiego pod przewodem biskupa Wichinga, który pozyskał
dla swych planów także księcia Świętopełka. Wobec ogólnych i gwałtow- nych
prześladowań uczniowie Metodego pod wodzą św. Klemensa, Słowianina z Moesji
(tj. z dzisiejszej północnej Bułgarii), opuścili Morawy i schronili się do
państwa Bułgarów, które wówczas bezpośrednio od wschodu graniczyło z obszarem
wielkomorawskim. Ci uczniowie, którzy nie zdołali uciec, zostali schwytani i
sprzedani w niewolę, jednak przynajmniej część ich została przez agentów
bizantyńskich wykupiona na targu niewolników w Wenecji i przewieziona do
Konstantynopola jeszcze , tak że zaraz mogli się oni połączyć z główną grupą
uczniów Metodego, która pod przewodem św. Klemensa w tym samym roku zjawiła się
w stolicy Bułgarii.
Jakie to miało skutki w Polsce w
wyniku tych wydarzeń.
Kronika Polska Galla Anonima
[21] O bitwie Kazimierza z
Pomorzanami.
Kazimierz, jako mąż wymowny a
doświadczony, w ten sposób zachęcał swych rycerzy: Oto dzień od dawna
upragniony, Oto kres trudów i walk ziszczony! Pogromiwszy fałszywe
chrześcijany,
W „Chronografie” niejakiego Samuela,
diaka z Dubkowa, rękopisie z XV wieku, lecz opartym na wcześniejszym tekście,
po przytoczeniu faktu, że Cyryl, filozof, „wynalazłszy pismo słowiańskie
zapisał je u Morawian, u Lachów i innych narodów, a potem na Rusi” wzmianka
podaje, ze św. Wojciech „zniszczył prawdziwą wiarą i słowiańskie pismo odrzucił
i zaprowadził pismo łacińskie, obrazy prawdziwej wiary popalił, biskupów i
księży jednych pozabijał, drugich rozegnał i poszedł do Prus i tam został
ubity, Wojciech, biskup łaciński”. ”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz