Kiedy król Anglii Karol I w wyniku różnych intryg na swoim
dworze popadł w spór ze swoim parlamentem, który powstał w momencie
wprowadzenia kontrowersyjnych kwestii do polityki powstaje pewne niezadowolenie
pewnego rodzaju zamęt, czyli mówiąc dzisiejszym językiem zaprojektowana nie ciągłość
systemowa. Żydowski baron pieniężny w
Holandii, nazwiskiem Manasseh Ben Israel, jego agenci kontaktują się z Oliverem
Cromwellem. Proponując mu duże sumy
pieniędzy, jeśli zrealizuje ich plan obalenia brytyjskiego tronu.
Manasseh Ben Israel organizuje ustawkę wraz z niemieckimi i
francuskimi pożyczkodawcami robią zrzutkę i tak powstaje finansowanie Cromwella.
Fernandez Carvajal z Portugalii, który był właścicielem kilku
statków handlowych do Indii Wschodnich i Zachodnich , Brazylii i Lewantu .Handlował
wszelkiego rodzaju towarami, w tym prochem strzelniczym, winem, skórami,
obrazami, koszenilą, a zwłaszcza kukurydzą i srebrem, i podobno przynosił do
Anglii średnio 100 000 funtów srebra rocznie zostaje głównym sponsorem Cromwella
zapewniając im najlepszą broń i sprzęt, jakie można było kupić za pieniądze.
Kiedyś spisek był w toku, setki wyszkolonych rewolucjonistów zostało
przemyconych do Anglii i było wchłonięty przez żydowskie podziemie.
Szefem żydowskiego podziemia w Anglii był wówczas Żyd o
nazwisku De Souze.
Fernandez Carvajal, wykorzystał swoje wpływy, aby De Souze mianował Portugalczykiem ambasador. To w jego domu, chronionym immunitetem dyplomatycznym. Po podjęciu decyzji o rewolucji żydowscy spiskowcy wprowadzili kalwinizm. Wbrew powszechnemu przekonaniu kalwinizm jest pochodzenia żydowskiego. Został on celowo pomyślany, aby podzielić wyznawców chrześcijan i religię. Prawdziwe imię Calvina brzmiało Cohen.
Kiedy wyjechał z Genewy do Francji, aby rozpocząć głoszenie
swojej doktryny, stał się znany jako Cauin. Potem stało się w Anglii Calvin.
Podczas uroczystości B’nai B’rith, które odbyły się w Paryżu
we Francji w 1936 r. Cohen, Cauvin lub Calvin, niezależnie od jego imienia, był
entuzjastycznie okrzykiwany, co fakt ten został skomentowany w Gazecie Katolickiej w lutym tego roku.
Przywódcy rewolucji zorganizowali kontrowersyjne religijne zbrojne
tłumy, aby
zaostrzyć każdą sytuację wprowadzoną do polityki przez ich panów. Isaac Disraeli, 1766-1848 ; , Żyd i ojciec
Benjamina Disraeli, który następnie został lordem Beaconsfieldem, szczegółowo
omawia ten aspekt rewolucji brytyjskiej w swoim dwutomowym opowiadaniu The Life
of Charles II http://yamaguchy.netfirms.com/disraeli/charles_index.html
Zaznacza, że wiele informacji uzyskał z zapisów Melchiora de Salem, żyda, który był wówczas francuskim wysłannikiem rządu brytyjskiego. Disraeli losuje uwagę na wielkie podobieństwo lub wzór działań rewolucyjnych, które poprzedziły obie rewolucje brytyjską i francuską.
Rewolucyjna fabuła została zdobyta przez Lorda Alfreda Douglasa, który redagował cotygodniową recenzję w Plain English opublikowanym przez North British Publishing Co. W artykule, który ukazał się w numerze z 3 września 1921 r. wyjaśnił, jak jego przyjaciel, pan L.D. Van Valckert z Amsterdamu, Holandia, wszedł w posiadanie brakującego tomu akt synagogi w Muljeim. To wolumen zaginął podczas wojen napoleońskich. Tom zawiera zapisy listów napisane do Dyrektorów Synagogi i udzielone przez nich odpowiedzi.
Są napisane w języku niemieckim. W jednym z wpisów z 16
czerwca 1647 r. Czytamy: Z O.C. (tj. Olivier Cromwell) do Ebenezera Pratta
„W zamian za wsparcie finansowe będzie opowiadać się za
przyjęciem Żydów do Anglii. To jednak niemożliwe za życia Charlesa. Karola nie
można stracić bez procesu, z wystarczających powodów które obecnie nie
istnieją. Dlatego doradzaj, aby Karol został zamordowany, ale nie będzie miał
nic ma coś wspólnego z przygotowaniem zabójcy, chociaż jest chętny do pomocy w
jego ucieczce ”.
W odpowiedzi na tę depeszę z akt wynika, że E. Pratt napisał
list z dnia 12 lipca 1647 zaadresowany do Olivera Cromwella.
„Udzieli pomocy finansowej, gdy tylko Karol zostanie
usunięty, a Żydzi się przyznają. Zabójstwo zbyt niebezpieczne. Karol powinien
mieć możliwość ucieczki. Wtedy nastąpi
jego odbicie próba i wykonanie możliwe. Wsparcie będzie liberalne, ale
bezużyteczne do omawiania warunków przed rozprawą
zaczyna się ”.
Dla przypomnienia Karol był w tym czasie w areszcie.
12 listopada tego samego roku Karol otrzymał możliwość
ucieczki. Oczywiście został schwytany. Hollis i Ludlow, autorytety w tym
rozdziale historii, obaj uznają tę ucieczkę za podstęp Cromwella. Po odzyskaniu
Karola wydarzenia potoczyły się szybko. Cromwell oczyścił brytyjski parlament z
większości znanych mu członków, którzy byli lojalni wobec króla. Pomimo tej
drastycznej akcji, kiedy Izba siedziała całą noc 5 grudnia 1648 r., Większość
zgodziła się, że „ustępstwa oferowane przez króla są zadowalające dla ugody”.
Każda taka ugoda zdyskwalifikowałaby Cromwella z otrzymania
Krwawej Pieniądze obiecanej mu przez Międzynarodowych Baronów Pieniężnych za
pośrednictwem ich agenta E. Pratta, więc Cromwell uderzył ponownie. Nakazał
pułkownikowi Pryde oczyścić parlament z tych członków, którzy głosowali za
ugodą z królem. To, co się wtedy wydarzyło, jest określane w szkolnych
podręcznikach do historii jako Czystka Pryde'a.
Należy zauważyć, że angielskie szkolne podręczniki historii
nie wspominają o dwóch przeciwstawnych grupach mężczyzn, którzy to zrobili,
która była „tajną siłą” stojącą za
sprawami międzynarodowymi, która przeszła do historii. Wydaje się, że ta
polityka była milczącą umową.
Kiedy czystka została zakończona, pozostało pięćdziesięciu
członków.
The Rump
Parliament. ( tzn parlament
kadłubowy mniej więcej) Uzurpowali sobie władzę absolutną. 9 stycznia 1649 r.
Ogłoszono „WYSOKI TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI” w celu postawienia króla Anglii w
stan oskarżenia.
Dwie trzecie członków Trybunału było „lewellerami” z Armii
Cromwella. Spiskowcy nie mogli znaleźć angielskiego prawnika, który
sporządziłby oskarżenie przeciwko Kingowi Charlesowi.
Carvajal, poinstruował obcego Żyda, Izaaka Dorislausa, agenta
Manassesa Ben Israela Anglii, aby sporządzić akt oskarżenia, na którym sądzono
króla Karola. Charles został uznany winny zarzutów postawionych mu przez
międzynarodowych żydowskich pożyczkodawców, a nie przez ludzie z Anglii.
30 stycznia 1649 r. Został publicznie ścięty przed Banqueting
House, Whitehall, rezydencji angielskich monarchów. I w ten sposób monarchia
została zniesiona, i została utworzona jako republika, czyli produkt bankierów
z Citi of London.
Ale bankierzy mieli inny cel niż zemsta i pozbycie się
Charlesa. Usunęli go, aby uzyskać kontrolę nad gospodarką Anglii i rząd.
Planowali wciągnąć wiele krajów europejskich w wojnę z Anglią. Świetny na wojnę
potrzebne są pieniądze. Pożyczając pieniądze Koronowanym Głowom Europy potrzebni
do prowadzenia wojen, które rozpętali, internacjonaliści mogli szybko zwiększyć
długi narodowe wszystkich narodów europejskich. Chronologiczna sekwencja
wydarzeń od egzekucji króla Karola w 1649 r. Do instytucji Banku Anglii w 1694
r., pokazuje, jak zwiększał się dług narodowy. Bankierzy używali intryg i
przebiegłości, aby jak dziś rzucać sobie
nawzajem do gardeł muzułmanów i chrześcijan.
1650 - Montrose w buncie przeciwko Cromwellowi. Schwytany i
stracony.
1651 - Karol II najeżdża Anglię. Pokonany i ucieka z powrotem
do Francji.
1652 - Anglia bierze udział w wojnie z Holendrami.
1653 - Cromwell ogłasza się Lordem Protektorem Anglii.
1654 - Anglia bierze udział w kolejnych wojnach.
1656 - W amerykańskich koloniach zaczęły się kłopoty.
1657 - Śmierć Cromwella - syn Richard nazwany Protektorem.
1659 - Richard, zniesmaczony intrygami, rezygnuje.
1660 - Generał Monk
zajmuje Londyn Karol II ogłoszony królem.
1661 - Prawda ujawniona dotycząca intrygi podjętej przez
Cromwella i jego współpracowników, Iretona i Bradshaw, wywołuje poważną reakcję
publiczną. Ciała są ekshumowane i wieszane na szubienicy na Tyburn Hill,
Londyn.
1662 - Wywołuje się konflikt religijny mający na celu podział
członków wyznań protestanckich. Nonkonformiści Kościoła anglikańskiego są
prześladowani.
1664 - Anglia ponownie bierze udział w wojnie z Holandią.
1665 - W Anglii zapada wielka depresja. Bezrobocie i
niedobory żywności osłabiają zdrowie ludzi i wybuch wielkiej zarazy.
1666 - Anglia bierze udział w wojnie z Francją i Holandią.
1667 - Agenci kabała rozpoczynają nową walkę religijną i
polityczną.
1674 - Anglia i Holandia ustanawiają pokój. Mężczyźni
kierujący międzynarodowymi intrygami zmieniają swoje postacie. Stają się
swatami. Podnoszą zwykłego pana Williama Stradholdera do rangi Kapitan
generalny sił holenderskich. Został Williamem Prince of Orange. To było
zaaranżowane poznaje Mary, najstarszą
córkę księcia Yorku. Książę został usunięty tylko z jednego miejsca od zostania
królem Anglii.
1677 - Księżniczka
Mary of England poślubiła Williama Prince of Orange.
Aby umieścić Williama Prince of Orange na tronie Anglii trzeba było pozbyć się
zarówno Karola II, jak i księcia York, który miał zostać Jamesem II.
1683 - Wykluł się The Rye House Plot. Zamiarem było
zamordowanie zarówno króla Karola II, jak i Książę Yorku. Nie powiodło się.
1685 - zmarł król Karol II. Książę Yorku został królem Anglii
Jakubem II. Natychmiast a kampania L’Infamie rozpoczęła się przeciwko Jamesowi
II. Duke of Monmouth został przekonany, lub przekupiony, by poprowadzić
powstanie mające na celu obalenie króla. 30 czerwca bitwa pod Sedgemoor walczył.
Monmouth został pokonany i schwytany. Został stracony 15 lipca. W sierpniu
sędzia Jeffreys otworzył, co historycy nazwali „The Bloody Assizes”. Ponad
trzysta osób zaniepokojeni w Monmouth Rebellion zostali skazani na śmierć w
okropnych okolicznościach okrucieństwo. Prawie tysiąc innych skazano na
sprzedaż jako niewolników. To był typowy przykład tego, jak tajne moce,
działając za kulisami, stwarzają inne warunki ludzie są obwiniani. Inni są
podnieceni, aby aktywnie sprzeciwiać się winnym. Oni w kolej są zlikwidowane.
Króla Jakuba nadal trzeba było pozbyć się, zanim stał się Wilhelm Orańskim osadzonym
na tronie w celu wykonania ich mandatu. Każda osoba w Anglii była oczarowana i oszołomiony.
Nie pozwolono im poznać prawdy. Winili wszystkich i wszystko z wyjątkiem
„Tajnych Mocy”, które pociągały za sznurki. Potem spiskowcy zrobili następny ruch.
1688 - Nakazali Williamowi Prince of Orange wylądować w
Anglii w Torbay. To on robił dalej 5 listopada. Król Jakub abdykował. Uciekł do
Francji. Stał się niepopularny z powodu kampania L’Infamie, intrygi i jego
własnej głupoty i winy.
1689 - Wilhelm Orański i Maria zostali ogłoszeni królem i
królową Anglii. Król Jakub to zrobił nie zamierza zrezygnować z tronu bez
walki. Był katolikiem, więc utworzyły tajne moce Wilhelma Orańskiego jako
mistrza wiary protestanckiej. 15 lutego 1689 roku król Jakub wylądował w
Irlandii. Bitwa pod Boyne była stoczona przez ludzi o zdecydowanych i
przeciwnych religijnych poglądach przekonania. Od tamtej pory Orangemen
obchodzi bitwę 12 lipca. Jest prawdopodobnie, że ani jeden Orangeman ( dziś powiedzielibyśmy
Holender) na dziesięć tysięcy, prawdopodobnie nie wie, o co toczyły się
wszystkie wojny i bunty
od 1640 do 1689 roku były podsycane przez międzynarodowych
pożyczkodawców w celu stawiania mogą kontrolować brytyjską politykę i
gospodarkę. Ich pierwszym celem było zdobycie pozwolenie na założenie Banku
Anglii oraz konsolidację i zabezpieczenie długów, zmusili ją do walki w
wojnach, które wywołali za pożyczki udzielone jej na wojnę, którą wywołali.
Historia pokazuje, jak zakończyli swoje plany.
W ostatecznym rozrachunku żaden z krajów i ludzi zaangażowanych w wojny i rewolucje uzyskał trwałe korzyści. Nie znaleziono trwałego ani satysfakcjonującego rozwiązania dotyczącego zaangażowane kwestie polityczne, gospodarcze i religijne. TYLKO OSOBAMI, KTÓRZY ODNOSIŁY KORZYŚCI, BYŁY MAŁA GRUPA BANKIERÓW, KTÓRZY FINANSOWAŁY WOJNY I REWOLUCJE I ICH PRZYJACIELE I AGENCI, KTÓRZY DOSTARCZALI ARMIE, STATKI I AMUNICJE.
Należy pamiętać, że ledwie holenderski generał zasiadał na
tronie Anglii następnie przekonał brytyjski skarb państwa do pożyczki 1 250 000
funtów od żydowskich bankierów którzy go tam umieścili. Negocjacje były prowadzony
przez Sir Johna Houblena i Williama Pattersona w imieniu rządu brytyjskiego
z pożyczkodawcami, których tożsamość pozostawała TAJNA.
W celu zachowania całkowitej tajemnicy negocjacje w sprawie
warunków pożyczki toczyły się w kościele. Lichwiarze korzystali ze świątyni Chrystusowej.
W czasach Wilhelma Orańskiego zbezcześcili kościół.
Międzynarodowi pożyczkodawcy zgodzili się dostosować do
brytyjskiego Ministerstwa Skarbu 1 250 000 funtów, pod warunkiem, że mogą
dyktować własne warunki. To zostało uzgodnione.
Częściowe warunki pożyczki:
1. Nazwiska osób, które udzieliły pożyczki, pozostają tajne;
i że otrzymają wynagrodzenie od założycieli Bank of England
Tożsamość ludzi, którzy kontrolują Bank Anglii, nadal
pozostaje tajemnicą. Komitet Macmillan powołany w 1929 roku, aby rzucić światło
na ten temat, całkowicie się nie powiódł. Pan Montague Norman, oficjalny Chef
of Bank of England był najbardziej wymijający i niezobowiązujący w każdej
odpowiedzi, jakiej udzielił komisji.
Dalsze
warunki Facts about the Bank of England by A.N. Field, p. 4
2. Że dyrektorzy Banku Anglii otrzymają ustawowe prawo do
tworzenia The Gold Standard dla waluty, według której –
3. Mogli udzielać pożyczek o wartości 10 funtów za każdy 1
funt złota zdeponowanego w depozycie ich skarbca.
4. Że będą mogli konsolidować dług publiczny; i zabezpieczyć
płatność kwot należnych jako kapitał i odsetki poprzez bezpośrednie
opodatkowanie ludności.
DOKŁADNIE TAKI SYSTEM MAMY W POLSCE I MINISTRA Z LONDYNU
TERAZ WIESZ SKĄD WYCHODZĄ POLECENIA BY ZADŁUŻAĆ NASZ KRAJ I SKĄD POLECENIA DO
PODNOSZENIU PODATKÓW I SZCZUCIU NA ROSJĘ.
Tak więc za sumę 1 250 000 funtów król Wilhelm Orański
sprzedał Anglikom
niewola ekonomiczna. Żydowscy lichwiarze osiągnęli swoje ambicje. Uzurpowali sobie moc wydawania i kontrolowania waluty narodu. A mając tę moc, ich nie obchodziło, kto stworzył prawa.
To, co oznaczała akceptacja Złotego Standardu, najlepiej
ilustruje zacytowana prosta transakcja:
- Dyrektorzy Banku Anglii mogą pożyczyć 1000 funtów za każde 100 funtów złoto, które mieli w depozycie jako zabezpieczenie. Zebrali odsetki od pełnej pożyczki w wysokości 1000 funtów.
Za 5 centów, czyli 50 funtów rocznie. Dlatego pod koniec
pierwszego roku bankierzy zebrali z
powrotem 50 procent kwoty, którą pierwotnie wpłacili, aby zabezpieczyć
pożyczkę.
Udzielanie indywidualnych pożyczkę, bankierzy każą złożyć zawsze
zabezpieczenie w postaci majątku, akcji lub obligacji znacznie przekraczające
wartość pożyczki, o którą się ubiega.
(TERAZ JUŻ WIESZ SKĄD SIĘ BIORĄ PODWYŻKI PODATKÓW DO FIKCYJNYCH
POŻYCZEK, KTÓRE SĄ BEZPRAWNIE ZACIĄGANE PRZEZ POLSKOJĘZYCZNY RZĄD)
Jeśli mu się nie udało spłacić spłaty kwoty głównej i
odsetek, przeciwko niemu wszczyna się postępowanie egzekucyjne. W wyniku takich
działań pożyczkodawcy wielokrotnie uzyskiwali wartość kredytu. Międzynarodowi
bankierzy nigdy nie chcieli, aby Anglia mogła spłacić narodowy dług.
Plan polegał na stworzeniu międzynarodowych warunków, które
pogrążyłyby w coraz większym stopniu WSZYSTKIE zainteresowane narody.
Jeśli chodzi o Anglię, w ciągu zaledwie czterech lat,
1694–1698, dług publiczny wzrósł z
jednego do szesnastu milionów funtów szterlingów. Ten dług narastał z powodu
wojen.
Warto zauważyć, że John Churchill, 1650-1722, stał się
wiodącą postacią wojskową w tym okresie historii Anglii. Ze względu na swój
geniusz wojskowy i zasługi dla Wielkiej Brytanii został pierwszym księciem
Marlborough.
Tajna siła stojąca za światowym ruchem rewolucyjnym
pociągnęła za niezbędne sznurki i wywołała wojny o hiszpańską sukcesję. W 1701
roku książę Marlborough został głównodowodzącym sił zbrojnych Holandii.
Żydowska Encyklopedia odnotowuje fakt, że ZA SWOJE WIELE
USŁUG KSIĄŻĘ MARLBOROUGHA OTRZYMYWANY NIE MNIEJ NIŻ 6000 £ ROCZNIE OD
HOLENDERSKIEGO BANKERA SALOMONA MEDINA.
Wydarzenia prowadzące do rewolucji francuskiej pokazują, jak
między 1698 a 1815 rokiem narodził się National Dług Wielkiej Brytanii został
zwiększony do 885 milionów funtów. Do 1945 r. Brytyjski dług narodowy osiągnął
poziom astronomiczną kwotę 22 503 532 372 funtów.
materiały z rozdziału książki Pawns in the game Williama Carra
http://www.jesus-is-savior.com/Evils%20in%20Government/Communism/pawnsinthegame.pdf
Dziś praktycznie naprodukowano tyle papieru i tyle długu, że
jego spłata jest po prostu niemożliwa. Co więc zamierzją nasi magicy. Chcą
zresetować system na swoich warunkach. Na prosty język przekładając zadłużyć,
zubożyć i przyjść z pomocą, a jakże. Tą pomocą ma być ograniczenie gotówki, i
generalnie pójściw w świat cyfrowy pieniądza i naszej rzeczywistości, którą
można kształtować w dowolny sposób, co widać po duraczeniu koronowirusem, i
wymyślaniu zagrożeniem wyimaginowanym ufo, terroryści, muzułumanie kontra chrześcijanie,
USA kontra CHINY itp.
Jak najlepiej definiuje się pieniądz cyfrowy najlepiej pokazuje
bardzo edukacyjny fragment z filmu MIŚ
Cokolwiek Pan wpisze do komputera , nie ma to większego
znaczenia. On się i tak zawsze pomyli przy dodawaniu ( lub odejmowaniu)
Dlatego należy dążyć do waluty suwerennej swojego kraju. W
uproszczeniu polega to na wyliczeniu potrzebnej ilości pieniądza przez
specjalny niezależny urząd, który dostarcza informację dla POLSKIEGO rządu ile
może wytworzyć pieniądza.
Rząd tworzy tylko i wyłącznie taką ilość pieniądza jaka mu zostanie
dozwolona jak pieniądz papierowy, bilon, pieniądz elektroniczny i inne
zabezpieczenia finansowe potrzebne do inwestycji. Do zabezpieczenia części
emisji i gwarancji na rynkach międzynarodowych powinno być użyte złoto lub
ekwiwalent wynikający z parytetu
gospodarczego danego kraju. Rząd zleca np. mennicy wydruk pieniądza i potem
wpuszcza go w rynek. Chodzi o to, że pieniądz nie jest oparty o DŁUG, w postaci
zaciągania pożyczek u lichwiarzy. Dlatego Narodowy Bank Polski nie jest nam
potrzebny w celu uzyskaniu suwerenności monetarnej.
Jest to bardzo duże uproszczenie, ale chodzi o to by w tym
kierunku myśleć, a nie dać się mamić magicznymi opowieściami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz