Czytelniku
obecna sytuacja ekonomiczna jest tylko powieleniem przeszłości. Edukacja, którą
się uprawia dziś w nauczaniu historii kreując walkę z niewolnictwem jest tylko
i wyłącznie przykrywką.
Tak jak u
nas historia Ameryki jest sfałszowana, a bohaterami kreuje się obcych agentów
lub zwykłych durniów. Podstawą do odzyskania suwerenności każdego kraju jest
kontrola nad własnym systemem pieniężnym. Kiedyś wykreowano murzynów, a dzis
kreuje się spisek żydowski by odwrócić uwagę od prawdziwych winowajców.
By zrozumieć
cokolwiek z historii Ameryki musimy znależć zawsze początek, punkt zaczepienia.
Tak jak w naszej historii półgłowki przyjmują początek historii Polski od
przyjęcia Chrztu.
I żaden z uniwersyteckich
osłów się nie kapnął, że obecna Kronika Długosza jest sfałszowana, a ile wg
niej powtsało habilitacji i doktoratów. Taki mamy dziś poziom Na
uniwersytetach uczą nieuki, nieuków uczą tumany, a tumanów prowadzą
agenci.
Wracając do
wojny secesyjnej trzeba zadać sobie pytanie gdzie jest jej początek. Początkiem
była wizyta Benjamina Franklina w Londynie, a właściwie jego przemówienie,
które wygłosił, w którym mówił o włsnej emisji skryptów w odpowiedniej ilości
bez procentów. I własnie dlatego jest umieszczona jego postać na banknocie
100$.
Po pewnym
czasie jak Amerykanie pokazali swoją samodzielność i niezależność, zaczęło się
to niespodobać się Panom po drugiej stronie oceanu.
Brytyjski spisek mający na celu doprowadzić do bankructwa Ameryki
W 1861 r., Imperium Brytyjskie sprowokowało południową
secesję do zniszczenia Stanów Zjednoczonych. Ich plan
polegał na rozbiciu kraju, a następnie ekonomicznym ujarzmieniu tego, co
zostało z obu połówek. Brytyjczycy sfinansowali i wspierali politycznie
posiadaczy niewolników z Południa oraz budowali okręty wojenne rebeliantów. W
tym samym czasie, poprzez sieć arystokratów z Bostonu, kierowali radykalnym
ruchem abolicjonistycznym. Była to operacja gangu/kontra-gangu. Ponadto, za
pośrednictwem swoich agentów na Wall Street, próbowali doprowadzić do
bankructwa rząd USA, aby zapewnić, że Unia nie będzie miała ekonomicznych lub
budżetowych środków, aby przeciwstawić się secesji Południa.
Wraz
z wybuchem wojny domowej Brytyjczycy zorganizowali międzynarodowy bojkot kredytowy,
odcinając wszelkie źródła finansowania rządowi USA. Administracja Lincolna
zwróciła się do New York Associated Banks i zorganizowała pożyczkę w wysokości 150
milionów dolarów w złocie. Jednak 28 grudnia 1861 r., szef Associated Banks, James
Gallatin, zawiesił płatności w złocie na rzecz rządu federalnego, wywołując
kryzys związany z reakcją łańcuchową, którego kulminacją było zawieszenie przez
Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych płatności w złocie za wszystkie
zobowiązania rządowe – krajowe i międzynarodowe – skutecznie odsuwając Stany
Zjednoczone od międzynarodowego standardu złota. Rząd USA zbankrutował.
Bankowcy z Nowej Jorku – współpracując ze swoimi
odpowiednikami w Londynie – szybko podjęli próbę zmuszenia Lincolna do
całkowitej rezygnacji z suwerenności narodowej.
W styczniu 1862 r., Gallatin przedstawił skarbowi ultimatum
bankierów:
1)
opłacenie wysiłku wojennego
poprzez masowy wzrost podatków bezpośrednich ludności;
2) zdeponować całe złoto rządu USA w prywatnych bankach w
Nowym Jorku i uczynić z tych banków wyłącznego (monopolistycznego) agenta
sprzedaży długu rządu USA (głównie obligacji sprzedawanych w Londynie);
3) zawiesić „ustawy skarbowe” (regulacje rządowe banków);
oraz
4) wycofać całą papierową walutę emitowaną przez rząd, aby w
obiegu jako waluta krążyły tylko złoto i banknoty prywatne. Gdyby Lincoln
odmówił, bankierzy pogrążyliby narów w chaosie i wojna byłaby przegrana.
Jeśli
te środki przypominają dziś o MFW, masz rację.
Prezydent Lincoln odrzucił żądania bankierów. Zamiast tego
zaproponował szereg rewolucyjnych środków ekonomicznych. Wykorzystałby
suwerenną władzę Stanów Zjednoczonych do wyemitowania ponad 400 milionów
dolarów w walucie papierowej (prawny środek płatniczy „dolary”);
a za pośrednictwem swojego agenta Jay Cooke, Departament Skarbu USA sprzedał
1,3 miliarda dolarów tak zwanych obligacji rządowych 5:20 (wykupywanych za 5
lat, osiągających termin ważności za 20 lat) — nie zagranicznym bankierom, ale
bezpośrednio amerykańskiej opinii publicznej.
Ustawa o przetargu
Za namową Lincolna w 1862 roku Kongres uchwalił ustawę o
zamówieniach prawnych, upoważniającą Departament Skarbu USA do emisji 150
milionów dolarów w walucie papierowej (później rozszerzone do 450 milionów
dolarów). Waluta ta krążyłaby jako „prywatny środek płatniczy w spłacie
wszystkich długów, publicznych i prywatnych, w Stanach Zjednoczonych,” i byłaby
„należna w postaci podatków, ceł wewnętrznych, akcyzy, długów i wszelkiego
rodzaju żądań.” Te banknoty nazwano „zielonymi”.
Kongresman Thaddeus Stevens, sprzymierzeniec Careya z
Pensylwanii i główny sponsor ustawy, powiedział w Izbie Reprezentantów: “Pełen
akt prawny został z zachwytem wychwalany na całej długości i wszerz Unii przez
każdą klasę ludzi.” W Senacie ustawa została jednak znowelizowana, aby
stwierdzić, że dolary miałyby jedynie ograniczony status prawnego środka
płatniczego i nie można ich było używać do płacenia „odsetek od obligacji i
weksli, które należy zapłacić w monetach.”
Ta poprawka została gwałtownie zaatakowana przez Stevensa.
Komentując akcję Senatu, powiedział: „Rzucili się na projekt ustawy w gorącym
pośpiechu i tak go zdeformowali, że sam jego własny ojciec by go nie poznał.
Zamiast być środkiem pożytecznym i orzeźwiającym, jest teraz zdecydowanie
złośliwy. Ma wszystkie złe cechy, które jego wrogowie przypisali w oryginalnej
ustawie, i nie ma żadnych korzyści. Teraz tworzy pieniądze – dla banków i
maklerów, oraz dla ludzi. Rozróżnia prawa różnych klas wierzycieli, pozwalając
bogatym kapitalistom żądać złota i zmusza zwykłego pożyczkodawcę pieniędzy na
indywidualne papiery wartościowe do otrzymania banknotów, które rząd celowo
zdyskredytował.”
W wyniku zmian, dolar nie mógł być wykorzystany do spłaty
odsetek od 1,3 miliarda dolarów obligacji wojennych 5:20, nawet jeśli obligacje
zostały pierwotnie zakupione zielonymi! Ta nieodwracalność dolara na złoto
stała się głównym problemem w walce o to, co później nazwano „wznowieniem
gatunku.”
Niemniej jednak dolary krążyły jako to, co Henry Carey nazywał
„pieniędzmi ludu”, używane w lokalnych społecznościach do finansowania
gospodarstw rolnych, przedsiębiorstw i koncernów produkcyjnych.
Ich
użycie, w połączeniu z innymi politykami generowania kredytów przez rząd
Lincolna, zapoczątkowało największą ekspansję przemysłową w historii ludzkości.
Była to polityka „budowania narodu” lub, bardziej trafnie, polityka „budowania
republiki”.
Pełną
historię „rewolucji Lincolna” można znaleźć gdzie indziej, ale częściowa lista
środków przyjętych pod jego kierownictwem od 1861 do 1865 obejmuje:
-
cła ochronne dla przemysłu amerykańskiego;
-
emisję waluty będącej prawnym środkiem płatniczym (zielonej waluty);
-
krajowy system bankowy;
-
założenie Narodowej Akademii Nauk;
-
utworzenie Departamentu Rolnictwa i uchwalenie ustawy gospodarstw rolnych;
-
utworzenie kolegiów ds. dotacji na rzecz ziemi w Wolnym Państwie;
-
oraz budowa Kolei Transkontynentalnej. Ta rewolucja naukowa i przemysłowa
trwała po śmierci Lincolna. W latach 1865-1890, przebieg linii kolejowych
wzrósł z 45,000 do 157,000 mil, więcej niż w całej Europie.
Zbudowano
tysiące mil przewodów telegraficznych. Wprowadzono rewolucyjne procesy
przemysłowe, takie jak proces stalowy Bessemera. Ekspansja przemysłowa,
kierowana przez przemysł żelazny, następowała w oszałamiającym tempie.
W latach po wojnie secesyjnej wpływ rewolucji ekonomicznej
Lincolna rozprzestrzenił się na cały świat i wprawił w ruch nowy kierunek
polityczny, który groził wyeliminowaniem potęgi Imperium Brytyjskiego i
osiągnięciem globalnej hegemonii idei Rewolucji amerykańskiej.
Cały art. https://larouchepub.com/eiw/public/2002/eirv29n47-20021206/eirv29n47-20021206_022-the_specie_resumption_fight_henr.pdf
Można jeszcze zajrzeć na :
https://www.zerohedge.com/news/2021-07-10/cancelled-history-russian-intervention-us-civil-war-1861-1865
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz