Powstanie styczniowe, czyli jak nie czytać bajek angielskich promowanych w naszej historii

Czytelniku,

Czytając różne opracowania takich ośrodków takich jak OSW, które przynajmniej mieć podstawową wiedzę z zakresu naszej historii, by wydawać opinie na kierunku wschodnim. A, że widać tej wiedzy nie mają i są tylko już tubą propagandową, więc warto chociaż przedstawić jak to było z powstaniem styczniowym, by patrząc na dzisiejszą sytuację, można stwierdzić, że nic u nas się nie zmienia, tylko figury na szachownicy zmieniają ustawienie.

Tak jak w XIX w swoją potęgę budowała Anglia, tak dziś USA rozgrywa swoją politykę rozgrywając innymi krajami. Ale do dziś słuchając wypowiedzi szczególnie osób związanych ze służbami wojskowymi nie dziwmy się, że pod względem militarnym jak i politycznym dostajemy bęcki. Jest to wynik nie tylko braku edukacji, który na tym poziomie powinien być, ale przede wszystkim chęci braku zdobywania jej, by swój model polityczny szlifować. A ponieważ go nie mamy, nie dziwmy się na obecną sytuację, gdyż jest ona tego skutkiem.

Gdybyśmy mieli własne niezależne ośrodki związane ze służbami, to jednym z podstawowych podręczników powinny być pozycje ks. W. Kalinki, z których możemy się wiele nauczyć, ale ponieważ mamy to co mamy, to nie dziwmy się, że mamy przecwelone służby od dyplomatycznych po wojskowe co obecnie widzimy. Pieprzyć ich.

Aby zrozumieć cokolwiek, z naszej historii i móc coś zbudować musimy nauczyć się budować schematy w kilku wymiarach. Oto jeden z nich związany z powstaniem styczniowym. BY ZROZUMIEĆ.

Skutkiem powstania styczniowego na kontynencie europejskim było osłabienie Francji i Rosji i uniemożliwienie zbudowania sojuszu, który zagrażał polityce angielskiej w Europie jak i w Ameryce. Wypadkową tych działań, było powstanie Prus i dewastacja Polski, która została użyta jako kraj naiwny w swoich ocenach politycznych. Ale tego nikt nie uczy, gdyż mamy centralne nauczanie, które do dziś jest używane do programowania określonych idei.

Najpierw musimy to rozłożyć na czynniki pierwsze. By zacząć pisać o powstaniu styczniowym, najpierw musimy znać skutki polityczne po wojnie krymskiej.

Wojna krymska – wojna między Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim i jego sprzymierzeńcami, tj. Wielką Brytanią, Francją i Królestwem Sardynii, toczona w latach 1853–1856

Skutkiem tej wojny była przegraną Rosji. Upokarzający dla Rosji był zwłaszcza zakaz posiadania floty wojennej i budowy twierdz przybrzeżnych nad Morzem Czarnym. Wojna wykazała zacofanie techniczne i gospodarcze Rosji, głównie w rozwoju szlaków komunikacyjnych i budowie okrętów, korupcję i niedowład w zaopatrzeniu wojsk oraz nieudolność dowódców. Przykładem jest ot choćby przykład związany z karabinami wojsk strony przeciwnej, które miały zasięg do 1200 metrów, podczas gdy karabiny rosyjskie 300 metrów.

Po tej wojnie na kontynencie europejskim mocarstwem na kontynencie zostaje Francja pod Napoleonem III. Aby to widzieć jeszcze w innym wymiarze, a mianowicie ludnościowym i przemysłowym. Bez tego trudno jest zrozumieć zestawienie potencjałów i ich odpowiednie zrozumienie.

W roku 1850 Francja miała ok 36 mln ludności, zbliżony do niej potencjał ludnościowy miała Austria. Rosja liczyła ok 75 mln mieszkańców. Anglia w 1850 r liczyła około 21 mln obywateli.

Przewaga Anglii wynikała z lepszego operowania pieniądzem po założeniu Bank of England i zbudowaniu potęgi handlowej i przemysłowej oraz profesjonalnym rozgrywaniu swojej polityki.

W 1825 r. w kraju tym pracowało już około 15 tysięcy maszyn parowych o mocy 375 000 KM. Francja natomiast posiadała wówczas tylko 328 maszyn o mocy 5 000 KM, a więc 75 razy mniejszej. Jako jedyny kraj na świecie Anglia już na początku XIX w. całkowicie zarzuciła prymitywny wytop surówki żelaza na węglu drzewnym

W ówczesnej gospodarce, zwanej czasami epoka żelaza miarą gospodarczą była produkcja surówki żelaza, z której budowano potęgę przemysłu.

W r. 1860 Francja wyprodukowała 898 tys ton surówki żelaza, Rosja produkowała około 323 tys ton, zaś Austria ok 313 tys ton.

Przewaga Anglii polegała na zbudowaniu przewag w tym segmencie i w np. 1855 r. huty brytyjskie dostarczyły około 60% światowej produkcji surówki żelaza. Najdobitniejszym jednak wyrazem angielskiego monopolu przemysłowego zarówno pod względem produkcji, jak i techniki było górnictwo węglowe. W 1846 r. na Wielką Brytanię przypadało aż 77% ogólnoświatowego wydobycia węgla kamiennego. Od początku lat dwudziestych XIX w. Anglia stała się jedynym przez długie lata przemysłowym krajem na świecie.

Jeżeli zestawimy politykę Rosji w Azji i Francji w Ameryce Anglia musiała w swojej geopolityce rozbić wszelkie porozumienia polityczno - handlowe. W tłumaczeniu na Polski najlepiej wywołać gdzieś powstanie. Polska ze swoja naiwnością nadawała się idealnie.

Ale by zrozumieć to musimy sobie uświadomić front jaki był otwarty w Ameryce. A mianowicie wojna secesyjna. BYŁA TO WOJNA O BAWEŁNĘ I CŁA. Połudnowi pomagała Anglia, północy Prusy. Lincoln zawiera umowę z Bismarckiem o wysłaniu wojska do pomocy. Rosja pomaga Lincolnowi, by zapewnić równowagę dla potęgi Anglii. I wtedy potrzebne jest opóźnienie działań w Europie.

Koło naszego kraju rośnie w potęgę zbuntowany polski lennik Prusy pod przywództwem Bismarcka.

W ówczesnej Europie patrzą na to niechętnie Francja i Austria. I w ten sposób oczy Anglii padają na Prusy. Bismarck za wszelką cenę stara zapewnić sobie, jeśli nie sympatię, to przynajmniej neutralność Rosji.

W 1862 r namiestnikiem Królestwa Polskiego zostaje Wielopolski rozpoczął reformy, dzięki czemu zarabiała Polska i Rosja. Jak na ówczesne czasy udało mu się wywalczyć u cara wiele ustępstw. Z administracji państwowej usunął Rosjan, zastępując ich Polakami. Wielopolski zmienił swoje nastawienie do polityki po rzezi szlachty w rabacji galicyjskiej z 1846 roku, napisał anonimowo słynny list do austriackiego kanclerza ks. Metternicha, w którym wyraził oburzanie na inspirowanie rzezi przez władze austriackie. Pod wpływem wydarzeń z Galicji zrezygnował z hasła niepodległości na rzecz współpracy środowisk konserwatywnych z rządem carskim.

To z kolei jest wbrew polityce Prus, które budują intrygę.

I właśnie w tym czasie Anglia wywołuje nam powstanie styczniowe 22 stycznia 1863 r

Zaś w interesie Prus było zwalczanie jakiegokolwiek porozumienia na dworze carskim z Polakami.

Wybuch powstania styczniowego jest też dziwne, gdyż już 8 lutego 1863 r następuje jakby finalizacja pruskiej intrygi podpisaniem w Petersburgu tzw. Konwencja Alvenslebena, w której Prusy zobowiązują się do udzielania Rosji carskiej pomocy w akcji przeciw powstańcom.

Tak się skończyła intryga pruska, która zwyciężyła. O napuszczaniu swoich agentów na Rosję polską szlachtę nie wspomnę.

Ustawka zakupu karabinów przez bankiera Kronenberga jest jednym z tych elementów politycznej układanki. Dziś się nic nie zmieniło wyposażenie wojska jest tak kupowane, by było rozbrojone i niezdolne do czegokolwiek. Imbecyli polskich wojskowych pominę, bo szkoda czasu. Za to pompowanie idzie na trzy fajerki, a durnie warszawscy standartowo już przebierają nogami do wojny.

https://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzenia/artykuly/8742531,zaskakujace-slowa-szefa-mon-musimy-szykowac-sie-do-wojny.html

Wracając do Prus Bismarck sam o tym pisze w swoim pamiętniku:

„Konwencja ta była udanym pociągnięciem na szachownicy, która rozstrzygnęła partię tocząca się wewnątrz rosyjskiego gabinetu między wpływem kierunku antypolskiego, monarchicznego i polonizującego, panaslawistycznego.”

Francja chciała pomóc Polakom poprzez Austrię, jednak polityka Anglii rozbiła te plany, gdyż celem głównym było rozbicie jakichkolwiek porozumień Francji z Rosją.

Anglia wtedy jak i dziś prowadzi politykę podporządkowana własnym interesom.

Zaraz po wybuchu powstania styczniowego w Anglii rozpoczęły się wielkie demonstracje, podcas których na wszystkie sposoby deklarowano o miłości w stosunku do Polski.

27 lutego 1863 r. w brytyjskim parlamencie odbyła się wielka debata, która miała charakter zdecydowanie propolski ( jak dziś proukraiński ).

Równocześnie odbywały się w Anglii wiece, wygłaszano przemówienia, pisano artykuły, w których deklarowano się po stronie Polski. ( tak jak dziś po stronie Ukrainy )

17 kwietnia 1863 r. Anglia wraz z Francją i Austrią składa w Petersburgu notę, w której ujmuje się za Polakami, drugą taką notę złożono 17 czerwca 1863 r. Polacy w swej naiwności politycznej, łasi na wsparcia, ulegający złudzeniom brali tę grę za dobrą monetę.

Wygranym był interes Londynu. Gdyż wszystkie pieczenie upiekli rękoma innych.

Sprowokowali Polaków do walki z Rosją, jednocześnie zniszczyło zbliżenie Francji z Rosją, która została wepchnięta później w wojnę z Prusami. Ładnie pomyślane. Dziś po wygranej Ukrainy posłużyli by się nimi odwracając ich przeciw nam, chyba, że ktoś wierzy w bajki.

I do dziś durnie zwani historykami nic nie rozumieją.

Powstanie styczniowe upada, ale zostaje owoc angielskiej polityki zbliżenia Prus i Rosjii. Prusy miały życzliwość Rosji , gdy w roku 1864 napadły Danię odrywając od niej Szlezwik- Holsztyn, a następnie w 1866 r, gdy zaatakowały Austrię i królestwo Hanoweru i w wreszcie 1870, gdy wszczęły zwycięską wojnę  z Francją. Co z kolei wykorzystała Rosja  która ogłosiła koniec neutralności Morza Czarnego.

Powstaje Cesarstwo Niemieckie. Potęga Francji zostaje złamana i przestała zagrażać Anglii. Mocarstwo niemieckie osiąga potęgę  i zmienia się o 180 stopni polityka angielska , która buduje sojusz z Francją i Rosją.

I stąd te powiedzenie, że Anglia nie ma przyjaciół. Ma tylko interesy.

My nie możemy mieć pretensji do Anglii, czy innych krajów, które władowały nas w powstania i wojny. Tylko musimy po prostu zacząć realizować własną politykę, ale na pewno nie jest to możliwe z obecnym bydłem zwanym rządem polskim.