Co pisał Dmowski o przewrocie i dzisiejsza sytuacja

Na dziś czytelniku ci którzy dali się oszukać niech żyją w ciemnocie! To dzisiaj mamy

Świętych powinno ważyć się złotem, a durniów trotylem.

Do banków to nas nie wpuszczą. Chyba że je sobie sami zmajstrujemy. Będziemy musieli. Ale do tego trzeba też zorganizować własnych sukinsynów. Tylko pozostaje pytanie czy istnieje jakaś niezależna bankowość?

Musimy, kupić paru immamów oni już tam dalej wiedzą jak prac mózgi. Niemcy, Anglicy, Amerykanie, żydzi stosują sprawdzone patenty i nie ma co koła wymyślać. Hindukuszom i podobnym wystarczy obietnica 70 dziewic i jeszcze podkoloryzować i jedziemy.

Banksterzy kreują nam cebulki tulipanów w Amsterdamie prawie czterysta lat temu, akcje Kompanii Mórz Południowych w Londynie trzysta lat temu albo dot.comy kilkanaście lat temu. Z litości pominę nieruchomości.

 

Państwo w imieniu dymanych skupuje przecież banki, aby dymani mogli pokryć przyszłe straty.

Taniej wychodzi poinstruować miejscowych kapo że mają roszczeniom łeb ukręcić na miejscu. Więc, normalnie człowiek jest sceptycznie nastawiony do biznesu polegającego na wystawianiu czeków bez pokrycia, chyba, że sam je wystawia?

Uczciwy bankier to magazynier. Chwilowo uczciwość w interesach nie popłaca bo zmienił się model społecznych więzi nagradzających magazyniera za uczciwość albo wypluwających go za karę na hałdę na której wegetują kanciarze od trzech kubków i inni lichwiarze oferujący zysk bez ryzyka  lub magików sprzedających powietrze w butelkach.

Jest taka opinia, że szariat to wszystko wyprostuje. Zobaczymy, nasza sąsiadka Angela mówi, że Islam jest ich, więc my musimy iść w drugą stronę.

 

Zmiany po prostu musimy zrobić, bo na razie za złe się wynagradza, a za pracę podatkiem karze.

 

Dlatego koniecznym jest przypomnieć, co pisał Dmowski o przewrocie, gdyż nam granicę chcą ponownie przesuwać, autonomie robić, banki nie płacą podatków, a naszych Indian z rezerwatu chcą wysłać ponownie pod nóż.

W artykule ogłoszonym we wczorajszej Gazecie Warszawskiej Porannej Roman Dmowski, zastanawiając się nad celami przewrotu i głoszonem przez jego zwolenników haśle, że chodziło tu o umoralnienie naszego życia państwowego, stwierdza:

 

– Jednym z najważniejszych warunków naprawy moralnej życia państwowego jest podniesienie poziomu inteligencji politycznej społeczeństwa. Bo w polityce, zwłaszcza u nas, najwięcej nieuczciwości popełniają ludzie dlatego, że są za głupi, ażeby zrozumieć, co jest uczciwe, a co nieuczciwe. Hasłami, choćby były rzucane najszczerzej, nie umoralni się życia państwowego…

 

Cele zatem były inne:

 

– Jak dotychczas, to jeden tylko cel przewrotu warszawskiego jest jasny: mianowicie, ażeby wojsko w Polsce, które przez ostatnich lat parę usiłowano zrobić wojskiem państwa polskiego, stało się wojskiem jednego człowieka, ażeby on wespół ze swymi zorganizowanymi przyjaciółmi trzymał je całe w ręku. Ten zaś kto ma wojsko w ręku, ma władzę dyktatorską w państwie, bez względu na to, czy się ogłosi dyktatorem czy nie, czy on lub kto inny będzie formalnym szefem państwa… To jedno wiemy pozytywnie o celu przewrotu… Jeśli zaś tak jest, to przewrót sprowadza tylko z jednej strony zniszczenie dotychczasowej pracy nad uzdrowieniem gospodarczem i finansowem państwa, co w naszem położeniu jest najważniejszem, z drugiej zaś dezorganizuje, rozbija samo wojsko.

 

…Jeżeli przewrót ma taki cel i takie wyniki, to jest on stylowym przewrotem typu środkowo-amerykańskiego, i Polska wygląda dziś, jak Meksyk czy Nicaragua.

 

Dalej czytamy o następstwach przewrotu:

 

– Przewrót w stolicy państwa udał się, bo w danych warunkach musiał się udać. Dlaczego? O tem kiedyś jeszcze pomówimy. Wywołał on silną reakcję w kraju, bo musiał wywołać. Gdyby tej reakcji nie było, byłby to dowód, że Polska jest krajem półdzikim. Najsilniej ta reakcja wystąpiła w Wielkopolsce. Jest to zrozumiałe, że najkulturalniejsza część naszego państwa i narodu, najmniejszą ma ochotę być, jak Meksyk lub Nicaragua. Ponieważ zaś jest to ziemia polska z najwięcej wyćwiczoną zdolnością do organizacji i do czynu, reakcja jej na wypadki warszawskie, wykazała najsilniejszą tendencję do wyrażenia się w zorganizowanym czynie.

 

Z czynu tego jednak, skoro już w Warszawie skapitulowano, Poznańskie, nie chcąc doprowadzać do przeciągłej wojny domowej, zrezygnowało i zajęło postawę wyczekującą:

 

– Co oznacza w tych warunkach postawa wyczekująca? W stolicy istnieje stan tymczasowy, który się może rozwinąć albo w mniej więcej trwały porządek prawny, albo w anarchję.

 

Poznańskie jest ziemią, której przewrót nie dotknął, w której nie było wojny domowej, w której władze funkcjonują prawidłowo, a wojsko nie zostało zdezorganizowane… Jeżeli stan rzeczy w stolicy nie będzie zdolny się utrwalić, jeżeli grozi jej nowe zaburzenie spokoju, mogące się rozwinąć w arnarchję, dla całej Polski zbawieniem będzie, jeżeli poza stolicą jak największa część kraju pozostanie nie zanarchizowana, jeżeli będą tam zorganizowane siły zdolne do współdziałania w szybkiem przywróceniu porządku. Bo długotrwały zamęt wewnętrzny byłby pogrzebem państwa polskiego. Dlatego pożądanem jest, ażeby Wielkopolska mogła jak najdłużej utrzymać swą postawę wyczekującą, żeby mogła jej nie zmienić, dopóki w państwie nie utrwali się taki czy inny porządek prawny.

 

Wreszcie Dmowski występuje przeciw lekkomyślnie a szkodliwie rzucanemu hasłu autonomji czyli odcięcia się Poznańskiego od reszty Polski:

 

– Rozbijmy Polskę na autonomiczne ziemie, to ją rychło zlikwidujemy. Właśnie całą zasługą społeczeństwa wielkopolskiego, jego przedstawicieli władzy państwowej w Poznaniu jest, że pomimo całego oburzenia na to, co się stało w Warszawie, pomimo całej gotowości do walki o cywilizowane, prawne podstawy bytu politycznego, nie zrobili nic, coby naruszało jedność Państwa lub zagrażało jego całości. Dlatego Poznań ma dziś zaufanie w całej Polsce, zaufanie wszystkich Polaków, którym droga jest jedność i całość Ojczyzny i pomyślna jej przyszłość. Gdy twórcy przewrotu zapomnieli o położeniu Państwa, czy raczej nigdy nie umieli należycie o niem myśleć, tu, na zachodzie kraju, myśl o państwie, jako całości, zapanowała nad wszelkiemi uczuciami i czynami ludu.

Art. z http://retropress.pl/warszawianka/dmowski-o-przewrocie/