piątek, 9 kwietnia 2021

Citi of London - Drugi „wielki” reset - 1666 i niezbyt wielki pożar Londynu

 

Drugi „wielki” reset - 1666 i niezbyt wielki pożar Londynu

 

opublikowane przez Tapestry

W dzisiejszych czasach całą historię trzeba czytać wstecz, zaczynając od skutków, aby dotrzeć do przyczyny, ponieważ wiemy, że wydarzenia historyczne są zdominowane przez bardzo małą grupę aktorów, głównie bankierów i innych łotrów ze starożytnych linii.

 


Mówiąc o bankierach i innych łotrach, pierwszą wskazówką, która wzbudziła moje zainteresowanie tym tematem, była książeczka pod tym tytułem autorstwa Alexandra Del Mar. Del Mar był dyrektorem Biura Statystycznego i Komisarzem Górnictwa w Komisji Monetarnej USA 1876. Del Mar nic nie mówi o pożarze Londynu, ale zwraca uwagę na znaczenie roku 1666 dla systemu bankowego.

Jego własnymi słowami:

 

Od najdawniejszych czasów aż do XVII wieku naszej ery prawo bicia pieniądza i regulowania jego wartości oraz ograniczania lub zwiększania jego ilości w obiegu było wyłączną prerogatywą państwa. W 1604 r., W słynnym przypadku Mieszanych pieniędzy, ten przywilej został potwierdzony w tak nadzwyczajnych okolicznościach i przy tak przytłaczającym wachlarzu władzy sądowniczej i sądowej, że wzbudził alarm wśród zamożnych klas Anglii, które od razu szukały środków do obalenia to. Te [środki], które znaleźli w żądaniach, zepsuciu parlamentu, profigacji Karola II i wpływie Rezultatem było ukradkowe ustawodawstwo mennicze z 1666 roku: a zatem prerogatywa - która obok prawa do pokoju czy wojna,

 

Del Mar szczegółowo opisuje, jak to zostało zrobione:

 

Celem Kompanii Wschodnioindyjskiej, jej popierających właścicieli ziemskich Anglii, ich kolegów londyńskich złotników i ich agentów w Parlamencie było: Po pierwsze, zniesienie ograniczeń dotyczących eksportu monet i kruszców. Po drugie, aby pozbyć się emerytury państwowej na monetach. Po trzecie, uzurpować sobie przywilej monety.

 

Cele te osiągnęli za pomocą odrębnych środków… Dzięki temu urządzeniu rozmiar i waga przemiany umknęła uwadze.

 

Innymi słowy, poprzez umieszczenie niezbędnego języka w oddzielnych aktach prawnych rozłożonych na wiele lat, obywatele brytyjscy nie mieli pojęcia o pełnych konsekwencjach tych aktów parlamentarnych. Brzmi znajomo? Do dziś używają tej samej taktyki.

 

Pierwsze dwa cele zostały osiągnięte dzięki ustawie z 1663 r., Podczas gdy trzeci i ostatni gwóźdź został wbity w ustawę o monetach z 1666 r. Deklarowanym celem tych praw, jak to ujęła Wikipedia, było „ułatwienie zagranicznej działalności firm czarterowych”. To delikatny sposób powiedzenia, że ​​te przepisy zasadniczo dały Kompanii Wschodnioindyjskiej całkowicie nieograniczoną swobodę importowania i eksportowania tyle złota i srebra, ile chcieli dla własnego zysku, a nawet bicia własnych monet z logo EIC zamiast królewskiej angielskiej pieczęci. . Mówiąc prościej, EIC stała się własnym suwerennym krajem, który od tego czasu rozprzestrzenił się na wszechpotężne korporacje, które kształtują nasz współczesny świat.

 

Oto indiańska połowa Anna z 1835 roku. Zauważ, że insygnia wyglądają jak oficjalna pieczęć rządowa; ale tak nie jest. To herb EIC, który był prywatną firmą nastawioną na zysk. tak jak insygnia Rezerwy Federalnej drukowane na każdym amerykańskim rachunku, wyglądają jak oficjalna pieczęć rządowa, ale nią nie są - ponieważ Rezerwa Federalna jest nieuregulowanym konsorcjum prywatnych banków nastawionych na zysk. Cały nowoczesny system bankowości centralnej można prześledzić wstecz do EIC i jego bliskich współpracowników w gildii złotników, parostwie i parlamencie. Tyle samo mówi motto EIC (przedstawione w skrócie na monecie): Auspicio Regis et Senatus Angliae. To jest zwykle tłumaczone -

 

„Na rozkaz” lub „pod zwierzchnictwem” króla i senatu Anglii, ale oczywiście dosłowne tłumaczenie jest „pod auspicjami”. Jeśli nie wiesz, oznacza to wsparcie i aprobatę. Z prawnego punktu widzenia nie musi to oznaczać, że robisz to za nich, ani że nawet im odpowiadasz. Oznacza to, że cały kraj Indii nie był rządzony przez rząd brytyjski, ale w rzeczywistości był własnością prywatnej korporacji przez ponad dwa stulecia. (Oczywiście Indie nadal należą do prywatnych interesów, chyba że jesteś na tyle naiwny, by wierzyć, że ich obywatele faktycznie uzyskali „niepodległość” w 1947 roku).

 

Ale faktem najbardziej istotnym dla naszego tematu jest to, że rok 1666 oznaczał legislacyjne zastąpienie suwerennych pieniędzy prywatnymi pieniędzmi w Anglii, zaledwie kilka miesięcy przed Wielkim Pożarem Londynu. Aby zrozumieć, jak łączą się te wydarzenia, przejdźmy do 1683 r., Kiedy City of London Corporation nie spłacała swoich pożyczek. Jest to pierwsze poważne zaniedbanie we współczesnej historii, które zostało dobrze udokumentowane. Odsyłam do badań Nathana Sussmana. Oto jego rekonstrukcja sytuacji finansowej londyńskiego City:

 

Ten wykres jest wart tysiąca słów, ponieważ jasno pokazuje przyczynę i skutek 1666 fre i 1683 domyślnej. Jeśli nie wiesz, City of London Corporation nie było (i do dziś nie jest) organem rządowym, ale prywatną korporacją nastawioną na zysk, jak sama nazwa wskazuje. To było lądowanie, czym EIC była dla morza. City of London jest zasadniczo suwerennym krajem położonym geograficznie w obrębie - ale całkowicie niezależnym - jednostki politycznej znanej jako Królestwo Wielkiej Brytanii. Jak zauważa Sussman, „cieszył się przywilejami i prawami, zwłaszcza brakiem kontroli Parlamentu i braku odpowiedzialności przed jakąkolwiek inną instytucją w Anglii”. W londyńskim City znajdują się korporacyjne siedziby banków i ich różne centra operacji finansowych.

 

Tak więc wielki pożar był bezpośrednio odpowiedzialny za upadek londyńskiego City w 1683 roku. Więc co? Cóż, problemy finansowe londyńskiego City doprowadziły do ​​tego, że parlament wszczął przeciwko niemu proces Quo Warranto, który rozpoczął się w 1681 roku. Innymi słowy, wygaśnięcie jego statutu i tym samym odebranie mu suwerenności. Dokonali tego w czerwcu 1683 r. Brzmi dobrze, prawda? Tyle tylko, że cofnięcie suwerenności oznaczało, że Korporacja nie była już osobą prawną odpowiedzialną za swoje długi. Kiedy kilka miesięcy później zbankrutowała, nie było żadnych konsekwencji dla żadnego z jej akcjonariuszy. Nikt nie poszedł do więzienia i nikt nie zapłacił ani grosza. Kto został w tym wszystkim zraniony? Oczywiście podatnik.

 

Spójrz ponownie na poprzedni wykres, a zobaczysz, że Korporacja otrzymywała fundusze rządowe za pośrednictwem Funduszu Sierot, czyli pieniędzy podatników. I tak, Fundusz Sierot miał trafiać do sierot, a nie do bogatych kapitalistów i arystokratów. Co więcej:

 

Poinformowani i bogaci zdołali się uratować przed niewypłacalnością.

 

Jeśli w tym momencie się zgubisz, pozwól mi to dla ciebie rozwinąć. Odbudowa Londynu po Wielkim Pożarze spowodowała eksplozję zadłużenia City of London Corporation, zmuszając ją do niewypłacalności 16 lat później. Ale w wyniku pewnych manewrów prawnych żaden z jej udziałowców nigdy nie został pociągnięty do odpowiedzialności za ten niespłacony dług, z którego większość została pożyczona bezpośrednio od Skarbu Państwa i Funduszu Sierot. Z pozostałych pożyczek udzielonych przez osoby prywatne przeciętny Joes pozostał z torbą, podczas gdy dobrze skomunikowani inwestorzy na czas wyciągali wszystkie swoje pieniądze.

 

Ale jest gorzej. Niewypłacalność korporacji była tylko jednym z dwóch głównych przypadków niewypłacalności spowodowanych przez Wielki Ogień. Drugim był upadek samej Korony w 1672 r., Który zapoczątkował Wielki Stop Skarbu. Królem w tym czasie był Karol II, potomek północnej krypto-żydowskiej dynastii Jagiellonów, którą Miles prześledził niegdyś na królewskich liniach Europy.

 

Wydaje się, że jednym z głównych zadań Karola było maksymalne zwiększenie długu publicznego. Dokonał tego między innymi podczas trzeciej wojny angielsko-holenderskiej. Do '72 Korona nie była już w stanie spłacać swoich długów i przestała spłacać złotnikom-bankierom. Tutaj otrzymujemy mięso:

 

Ważną spuścizną Wielkiego Stopu Skarbu było założenie Banku Anglii w 1694 r. Założenie Banku Anglii położyło kres niewypłacalności, takim jak Wielki Stop Skarbu. Odtąd rząd brytyjski nigdy nie przestanie spłacać swoich wierzycieli.

 

Słyszymy wiele smutnych historii o bankierach, którzy stracili koszule, gdy rząd zbankrutował. Możliwe, że niektórzy bankierzy na dole totemu zostali spaleni, ale ogólnie rzecz biorąc, było to ogromne dobrodziejstwo dla sektora bankowego, ponieważ utworzenie Banku Anglii gwarantowało, że bankierzy zawsze zostaną spłaceni. Jak dokładnie to wynika, pozostaje niejasne, ale mogę dać ci wskazówkę. Bank of England był pierwszą instytucją, która zgodnie z prawem mogła udzielać pożyczek bez żadnych środków na ich zabezpieczenie. Po prostu stworzyli pożyczki z powietrza, które jednak musiały zostać spłacone prawdziwymi pieniędzmi z odsetkami. Jest to główne oszustwo współczesnego systemu bankowego, którego większość ludzi wciąż nie rozumie, mimo że przyznaje się do tego sam Bank Anglii. W ten sposób bankierzy zapewniali, że zawsze zostaną spłacone: kiedy pożyczasz tylko pieniądze Monopoly,

 

Ale to wciąż pozostawia pytanie: kto konkretnie był za fre? Aby dać ci wskazówkę, zwolnienie miało miejsce podczas najdłużej działającego Parlamentu w historii Anglii, znanego jako Parlament Cavalierów. Trwał od 1661 do 1679 roku, stanowiąc 18 lat 25-letniego panowania Karola II. Powinno to spowodować powstanie ogromnego czerwonego pedału, wskazującego, że bankierzy mieli kilka priorytetowych programów, które w tym czasie wymagały opieczętowania. Rzeczywiście, szybkie przeczytanie strony Wikipedii pokazuje, że 18 lat parlamentu Cavalier to czas prawie ciągłego kryzysu w Anglii, po którym nastąpiło faszystowskie ustawodawstwo i różne nikczemne transakcje. Pamiętajcie, to był początek okresu Restauracji, który nastąpił bezpośrednio po Rzeczypospolitej Cromwella. Czytanie historii wstecz, do czego jesteśmy teraz zobowiązani, jasne jest, że era Wspólnoty Narodów była po prostu przygotowaniem do Restauracji, podczas której przeforsowano niektóre z najbardziej faszystowskich i prbankowych przepisów - a wszystko to za zgodą Karola II i Parlamentu Kawalerów. Obejmowało to ustawę o korporacjach i kodeks Clarendon, które dały masową władzę kościołowi protestanckim (kontrolowanemu przez Komnene); Quaker Act, który ograniczał wolność religijną; Licencjonowanie ustawy prasowej, które dawało rządowi uprawnienia do cenzurowania prasy; prawa promujące angielski przemysł lniarski (kto by chciał to zrobić? Dam ci jedno przypuszczenie…) i różne prawa merkantylistyczne, które dawały specjalne przywileje EIC; bardzo niepopularny podatek od palenisk, który wymagał od poborców podatków wchodzenia do domów, aby policzyć paleniska; i niesławne prawa ubogich, które były prawami przeciw ubogim, a nie dla nich. w tym czasie przeforsowano niektóre z najbardziej faszystowskich i prbankowych aktów prawnych - a wszystko to za zgodą Karola II i Parlamentu Kawalerów. Obejmowało to ustawę o korporacjach i kodeks Clarendon, które dały masową władzę kościołowi protestanckim (kontrolowanemu przez Komnene); Quaker Act, który ograniczał wolność religijną; Licencjonowanie ustawy prasowej, które dawało rządowi uprawnienia do cenzurowania prasy; prawa promujące angielski przemysł lniarski (kto by chciał to zrobić? Dam ci jedno przypuszczenie…) i różne prawa merkantylistyczne, które dawały specjalne przywileje EIC; bardzo niepopularny podatek od palenisk, który wymagał od poborców podatków wchodzenia do domów, aby policzyć paleniska; i niesławne prawa ubogich, które były prawami skierowanymi przeciwko biednym, a nie dla nich. w tym czasie przeforsowano niektóre z najbardziej faszystowskich i prbankowych aktów prawnych - a wszystko to za zgodą Karola II i Parlamentu Kawalerów. Obejmowało to ustawę o korporacjach i kodeks Clarendon, które dały masową władzę kościołowi protestanckim (kontrolowanemu przez Komnene); Quaker Act, który ograniczał wolność religijną; Licencjonowanie ustawy prasowej, które dawało rządowi uprawnienia do cenzurowania prasy; prawa promujące angielski przemysł lniarski (kto by chciał to zrobić? Dam ci jedno przypuszczenie…) i różne prawa merkantylistyczne, które dawały specjalne przywileje EIC; bardzo niepopularny podatek od palenisk, który wymagał od celników wchodzenia do domów, aby policzyć paleniska; i niesławne prawa ubogich, które były prawami skierowanymi przeciwko biednym, a nie dla nich.

 

A skoro o tym mowa, to pod rządami parlamentu kawalerii biedna populacja Anglii urosła do bezprecedensowej liczby, co tylko pokazuje, jak bezwstydniowo ci arystokraci z peruką głowami wzbogacali się kosztem wszystkich innych. Był to najbardziej rażąco skorumpowany rząd, jaki Wielka Brytania kiedykolwiek miała do tego momentu. Zrobili nawet fałszywą historię o pieniądzach z podatków przeznaczonych na drugą wojnę anglo-holenderską, które zostały sprzeniewierzone przez urzędników sądowych jako wymówka, dlaczego wojna potoczyła się tak źle. W rzeczywistości to same główki peruki zagarniały pieniądze do kieszeni. Karol II wszczął śledztwo w sprawie oskarżenia o defraudację, które, zdziwienie, zdziwienie, okazało się niejednoznaczne.

 

Dwupartyjny system wigów i torysów można również prześledzić do parlamentu Cavalierów. Podgrupa utworzyła luźne stowarzyszenie znane jako Ministerstwo Kabała - wczesny prototyp współczesnego systemu gabinetowego - któremu zarzucano, że jest mniej więcej „głębokim państwem”. (Nie ma nic nowego pod słońcem, prawda?) W odpowiedzi grupa posłów utworzyła Partię Wiejską, połączoną „podejrzeniem o korupcję na wysokich stanowiskach”. Bez wątpienia kontrolowana opozycja - nie zdziwiłbym się, gdyby ich slogan brzmiał: „osusz bagno” lub „MEGA” (Make England Great Again).

 

Chodzi o to, że Cavalier Parliament nie miał absolutnie żadnych skrupułów, co znacznie ułatwiło rozważenie myśli, że mogli celowo zaaranżować Wielki Pożar Londynu. Wygrali już ten kryzys = zysk i udowodnili, że są kompetentnymi administratorami tego modelu biznesowego.

 

Ale podajmy kilka nazwisk. Pamiętajcie, że Del Mar zapewniał, że arystokraci w Parlamencie byli w zmowie zarówno ze złotnikami-bankierami, jak i EIC, aby zaprojektować ostateczne zastąpienie prywatnych pieniędzy za suwerenne pieniądze w 1666 roku. Czy był ktoś, kto miał powiązania ze wszystkimi trzema? Było ich kilka, ale Sir Josiah Child przedstawia łatwe studium przypadku. W rzeczywistości Del Mar nazywa go „arcyintrygantem” stojącym za ustawą o monetach z 1666 roku.

 

Był ekonomistą, merkantylistą, politykiem i gubernatorem Kompanii Wschodnioindyjskiej. Jego ojciec Richard był „kupcem z Fleet Street”. Otrzymujemy zwykłe kłamstwo, że pochodzi ze zwykłych akcji i pracuje „po wielu zmaganiach” (te słowa pochodzą bezpośrednio z jego strony w Wikipedii), aby zostać „agentem Ministerstwa Skarbu Marynarki Wojennej”. Nikt nie wie, do czego uprawnia ta praca. „Zgromadził wygodny majątek”, choć nie wiemy jak, i stał się „znaczącym” udziałowcem w EIC. Pamiętaj, że to wszystko było po dwudziestce. W wieku 28 lub 29 lat został wybrany do parlamentu. Później został ponownie wybrany do parlamentu w 1673 roku, podczas Parlamentu Cavalierów. Del Mar mówi nam nawet, że Child wykorzystał swoje wpływy, aby zatrzymać swoich kumpli w Parlamencie, co prawie mówi nam, że był niewypowiedzianym przywódcą Parlamentu Cavalierów.

 

Ale czy miał powiązania bankowe? Próbują je ukryć, ale łącznikiem jest połączenie jego ojca z Fleet Street. Była to jedna z głównych arterii londyńskiego City, a przy tej ulicy miały swoje siedziby dwa z najwyżej położonych banków, w tym Hoare & Co. i… Child & Co.

 

Child & Co. jest obecnie trzecim najstarszym bankiem na świecie i najstarszym bankiem w Wielkiej Brytanii, poprzedzającym Bank of England. Uważa się, że bank stał się wzorem dla fikcyjnego banku Tellsona Charlesa Dickensa w A Tale of Two Cities. Posiada jedną z najbardziej ekskluzywnych baz klientów dowolnego banku na świecie, w tym profesjonalne usługi Wielkiej Czwórki firm Deloitte, Ernst & Young, KPMG i PricewaterhouseCoopers. Został on zapoczątkowany przez Sir Francisa Childa.

 

Podobnie jak Jozjasz, pochodzenie rodzinne Franciszka jest również niejasne i dowiadujemy się tylko, że jego ojciec Robert był sukiennikiem, co oczywiście wskazuje na żydowskie korzenie. Franciszek zajął się złotnictwem i został przyjęty do Kompanii Złotniczej w 1664 roku. Przejął interesy rodziny Wheelerów (żydowskich), mieszczącej się przy Fleet Street. Wikipedia podaje nam, że „Franciszek był pierwszym bankierem, który porzucił biznes złotniczy i nazywany jest…„ ojcem zawodu ””. Ojciec bankiera - och, ho! Jednym z jego najbogatszych klientów była Barbara Villiers. Pamiętajcie, Del Mar przedstawił Barbarę jako jedną z głównych postaci w bezbożnym sojuszu, który zaaranżował ustawę o monetach z 1666 roku.

 

Wracając do Josiaha, Wikipedia milcząco przyznaje, że był spokrewniony z rodziną bankową Francis and Child & Co.:

 

Chociaż Oxford Dictionary of National Biography stwierdza, że ​​nie był on spokrewniony z bankierami Child & Co z Osterley Park, Burke's Armorials 1884 dostarcza dowodów przeciwnych, dając obu rodzinom te same zbroje: „Gules, gronostaj szewronowy między 3 orłami blisko srebrzysty". (Zobacz Villiers, Earls of Jersey, do którego banku zawarła rodzina Dzieciątka). Najwcześniejszym nosicielem tych ramion Dziecka był William Childe, szeryf Worcestershire w 1585 roku.

 

I tak, Childs zawarli później małżeństwa z Villierami. Zobacz George Child-Villiers, 5.hrabia wyspy Jersey. Zauważ, że żaden z rodziców George'a nie był Childs - wziął to imię od swojej żony, Lady Sarah Sophia Fane. I jak widać, nie było to nawet nazwisko panieńskie, to było nazwisko panieńskie jej matki. Wskazuje to na to, że Childs byli tak wybitni, że George uznał je za co najmniej równą rangi z nazwą Villiers, co wiele mówi, ponieważ Villiers byli Earlami od wielu pokoleń. Mógł również przyjąć nazwisko panieńskie swojej żony, ponieważ Fanes byli również Earlami, spokrewnionymi z Nevilles, Earls of Westmorland, the Manners, Earls of Rutland, the Percys, Audleys, Staffords, FitzAlans, d'Aubignys i dalej do von Sachsenów i Pepina III, ojca Karola Wielkiego. W rzeczywistości, możesz prześledzić Fanes przez Pepin III aż do dynastii Emesene, rzymskiej „dynastii klientów”, która rozpoczęła się w 46 roku pne. (Musisz zabrać Pepin III z powrotem do Baudegise II, następnie Baudegise II do Maurilion Gallo, galo-rzymskiego arystokraty z dworu Merowingów, a następnie Maurilion Gallo do Emesenes). Emeseńscy „kapłani-królowie” mieli podobno pochodzenie arabskie, chociaż niektórzy historycy twierdzą, że byli w rzeczywistości semickimi Aramejczykami, co jest innym sposobem na określenie hebrajskiego / fenickiego. Monety zachowane z czasów dynastii Emesene przedstawiają orła siedzącego na czarnym kamieniu. Emeseńscy „kapłani-królowie” mieli podobno pochodzenie arabskie, chociaż niektórzy historycy twierdzą, że byli w rzeczywistości semickimi Aramejczykami, co jest innym sposobem na określenie hebrajskiego / fenickiego. Monety zachowane z czasów dynastii Emesene przedstawiają orła siedzącego na czarnym kamieniu. Emeseńscy „kapłani-królowie” mieli podobno pochodzenie arabskie, chociaż niektórzy historycy twierdzą, że byli w rzeczywistości semickimi Aramejczykami, co jest innym sposobem na określenie hebrajskiego / fenickiego. Monety zachowane z czasów dynastii Emesene przedstawiają orła siedzącego na czarnym kamieniu.

 

Czy byłoby to podobne do Blackstone, jak w grupie inwestycyjnej? I jak Miles zasugerował gdzie indziej, prawdopodobnie nie mamy do czynienia z orłem, ponieważ orły nie pochodzą z Bliskiego Wschodu. Był to raczej feniks, ponieważ Emeseni byli Fenicjanami. Ich czarny kamień był prawdziwym kamieniem uważanym za meteoryt, który służył jako betyl (kamień kultowy) ich boga, Heliogabala. Powiedziano nam, że Elagabalus (El-Gabal) to po arabsku „Bóg gór”, ale nie ma wielkich gór w pobliżu Emesa (obecnie Homs, Syria, na północ od Libanu). Zakładam, że imię bóstwa faktycznie wywodzi się od imion dwóch głównych bogów babilońskich / fenickich, Ela i Baala. To by wyjaśniało, dlaczego Rzymianie później skojarzyli Heliogabala ze słońcem; Fenicjanie czcili Baala jako boga słońca, a także boga burzy / błyskawic. Fakt, że kultowy kamień emeseński był meteorytem, ​​dobrze pasuje do tego pomysłu (smuga światła pochodzącego z niebios), co jest kolejnym dowodem na to, że Emezeni nie byli Arabami, ale Fenicjanami. Fakt, że nazywano ich królami-kapłanami, jest kolejną oczywistą wskazówką.

 

To był ślad królika, ale bardzo ważny, ponieważ zapewnia co najmniej jedno zdecydowane połączenie brytyjskiej arystokracji z powrotem do rzymskiej arystokracji i dalej z Fenicjanami. Ale to wciąż niewiele mówi nam o Childach, poza tym, że ich rody były co najmniej tak „czyste” jak Fanes, których prześledziliśmy wstecz do Fenicjan. Zróbmy więc trochę więcej informacji na temat przodków Josiaha Childa. Tutaj możemy podążać za linią Childe'a aż do Alwina Childe około 1066 roku. Podejmujemy tutaj jego historię, gdzie dowiadujemy się, że był bezpośrednim potomkiem Childeryka I, stąd imię Child. Childeryk Byłem królem Merowingów i już wcześniej krzyżowaliśmy z nim ścieżki, tu i tutaj. Napoleon uszył na swojej szacie koronacyjnej 300 złotych pszczół, które wydobyto z grobu Childeryka I w 1653 roku.

 

Z jego grobowca odzyskano również głowę złotego byka, co daje nam wskazówkę co do pochodzenia Merowingów. Głowa byka była powszechnym symbolem Baala i jego wcześniejszego pierwowzoru, Marduka. W języku hebrajskim imię to Merodach, co oznacza „cielec boga słońca [Utu]”.

 

Merodach był także bogiem morza. Imię założyciela dynastii Merowingów brzmiało Merovech. Czy ty widzisz? Merovech / Merodach. Merowingowie byli po prostu kolejną gałęzią Babilończyków / Fenicjan.

 

Oznacza to, że Childs miały co najmniej taką samą rangę jak Fanes, a także dalekimi kuzynami, ponieważ Karol Wielki był również potomkiem Childeryka I. Childs musiało mieć nieco wyższą koncentrację krwi fenickiej niż Fanes, dlatego George Villiers przejął poprzednią nazwę nad drugą.

 

Nawiasem mówiąc, około 1666 roku było jeszcze jedno wybitne dziecko, które nawet blisko współpracowało z Jozjaszem w EIC, ale któremu stanowczo zaprzeczają, było spokrewnione z nim lub z bankowym Childsem. Sir John Child, 1. baronet, był pierwszym generalnym gubernatorem Indii i szefem spraw EIC w Suracie i Bombaju. Wikipedia robi wszystko, co w jej mocy, aby podkreślić, że nie miał on żadnego związku z Jozjaszem, ale jeśli wrócimy do genealogii Jozjasza, zobaczymy, że w rzeczywistości miał on brata o imieniu John. Skąd wiemy, że to ten sam John? Ponieważ baroneta Jana przeszła na syna imieniem Cezar, a brat Jozjasza, Jan, miał syna imieniem Cezar. To było zbyt łatwe.

 

Dla zabawy pomyślałem, że zajrzę do Julii Child, żeby sprawdzić, czy jest jakiś związek.

 

Przyznają, że jej własna rodzina pochodziła z niezwykłego bogactwa, a jej matka była spadkobierczynią Weston Paper Company. Ale czy wiesz, że Julia pracowała dla oddziału tajnego wywiadu OSS? Nie żartuję. Julia Child była w zasadzie agentką CIA, zanim stała się ulubionym szefem kuchni wszystkich celebrytów. Wikipedia mówi nam:

 

Swoją karierę w OSS rozpoczęła jako maszynistka w centrali w Waszyngtonie, ale ze względu na swoje wykształcenie i doświadczenie szybko otrzymała bardziej odpowiedzialne stanowisko jako

 

page9image1734180864

 

Miles: Myślałem, że może Donny coś przeoczył na thepeerage.com, ale rzeczywiście Childs

 

są tam wyjątkowo dobrze wyszorowane. Ale z tego wszystkiego, co zrobił, myślę, że możemy przypuszczać

 

byli spokrewnieni przez małżeństwo z Villierami i Nevillami wcześniej, a być może Stanleyami,

 

łącząc nas z John of Gaunt i frakcją Komnene z Lankastrian.

 

tajny badacz pracujący bezpośrednio dla szefa OSS, generała Williama J. Donovana.

 

W rzeczywistości powiedziano nam, że jej miłość do gotowania zaczęła się, gdy została przydzielona do przygotowania środka odstraszającego rekiny, który miałby powstrzymać rekiny przed zbytnim zbliżeniem się do podwodnych materiałów wybuchowych i ich zdetonowaniem. Nie zmyślam. Poznała swojego męża Paula Cushinga, również pracownika OSS, kiedy oboje stacjonowali w Kunming w Chinach. Przed powstaniem OSS Paul „mieszkał w Paryżu jako artysta i poeta”, co nasuwa pytanie, dlaczego wstąpił do OSS. Chyba że, oczywiście, jego artystyczne zainteresowania były tylko wczesnym występem CIA.

 

To Paul po lewej. Nie, nie przyznają, że był Żydem, ale ten nos, oi vey! Odziedziczył go po swojej matce (po prawej), Berthie Cushing Child, która była słynną piosenkarką z Bostonu. Często śpiewała w Synagodze Ardath Israel. Jej ojcem był John Russell Cushing, łączący nas z książętami Bedford. Pochodząc z Bostonu, była prawdopodobnie spokrewniona z doktorem Harveyem Cushingem, bostońskim chirurgiem mózgu, który spłodził „wspaniałe siostry Cushing”. Córka Barbara „Babe” poślubiła parostwo ze swoim pierwszym mężem Stanleyem Graftonem Mortimerem Jr., wnukiem Henry'ego Morgana Tilforda, jednego z założycieli Standard Oil. Drugim mężem Babe był William Paley (Żyd), założyciel CBS. Jej siostra Minnie wyszła za mąż za Vincenta Astora, a jej druga siostra Betsey poślubiła jednego z synów FDR. Cushing to prawdopodobnie żydowskie imię,

 

To również łączy nas z aktorem Peterem Cushingem, który grał Victora Frankensteina i Sherlocka Holmesa, ale jest najlepiej znany naszemu pokoleniu jako Grand Moff Tarkin z Gwiezdnych wojen.

 

W każdym razie nie mogłem prześledzić pochodzenia Paula Childa wstecz więcej niż kilka pokoleń, ale to i tak nie ma znaczenia, ponieważ przyznano, że sama Julia jest bezpośrednim potomkiem Karola Wielkiego, co oznacza, że ​​jest bezpośrednim potomkiem Childeryka I. była dzieckiem, zanim poślubiła Paula.

 

Pozwólcie, że powrócę do Wielkiego Londyńskiego Pożaru. Pokazałem, że zwolnienie rozpoczęło się zaledwie kilka miesięcy po ostatecznym akcie prawnym, które skutecznie zastąpiło królewskie przywileje kreacji pieniądza systemem bankowości prywatnej i że nie jest to przypadek, ponieważ ogromny dług powstały w wyniku odbudowy londyńskiego City był katalizator, który doprowadził do powstania Banku Anglii. Tak więc fre służyło zarówno jako idealne odwrócenie uwagi, jak i wygodny pretekst; odwrócenie uwagi, ponieważ odciągało uwagę opinii publicznej od masowo skorumpowanej ustawy o monetach, która została uchwalona zaledwie kilka miesięcy wcześniej; pretekst, ponieważ można by go obwiniać za „konieczność” utworzenia Banku Anglii, który w przeciwnym razie mógłby być powiązany z ustawą monetarną z 1666 r., EIC i faktem, że monarchia została już wydrążona przez bankierów,

 

Dobra, dobra, mówisz, ale to wciąż nie dowodzi, że bankierzy rozpoczęli fre. To prawda, ale powołuję się na zasadę prawną znaną jako przewaga dowodów. Kabała City of London (banki, EIC, Parlament i arystokracja razem wzięte) miała przytłaczający motyw i środki, aby to się stało, nie dając się złapać, nie wspominając o całkowitym braku skrupułów. Zwolnienie było zbyt wygodnym wydarzeniem, aby nie było go planowane. Gubernatorzy potrzebowali maksymalnej niestabilności, aby sprzedać Bank Anglii jako siłę stabilizującą społeczeństwo i gospodarkę. Jak zwykle odwrócili prawdę do góry nogami, mówiąc nam, że banki są źródłem stabilności, podczas gdy w rzeczywistości są one zawsze i celowo źródłem całej naszej niestabilności.

 

Ale jeśli chcesz mieć bardziej bezpośrednie połączenie, mogę ci je dać. Okazuje się, że mój instynkt miał rację, aby skupić się na Josiah Child, a oto dlaczego. Powiedziałem wam, że Wikipedia nie zadaje sobie trudu, aby powiedzieć, jak stał się tak bogaty w tak młodym wieku, ale Britannica online mówi: „Dziecko zgromadziło fortunę jako dostawca żywności dla marynarki wojennej”. Dlaczego to ma znaczenie? Ponieważ oficjalna historia jest taka, że ​​londyńska frekwencja rozpoczęła się na Pudding Lane w piekarni Thomasa Farrinera. A czego się o nim dowiadujemy?

 

W czasie wielkiego pożaru Londynu Thomas Farriner był znanym piekarzem w londyńskim City, który dostarczał chleb dla Royal Navy podczas wojny angielsko-holenderskiej.

 

Teraz już wiesz, dlaczego Wikipedia unika wszelkich wzmianek o pracy Josiaha Childa jako dostawcy żywności i dlaczego nigdy nie wspomina się o nim w związku z londyńskim fre. Nie chcą, żebyś nawiązał połączenie, które właśnie stworzyłem, a mianowicie, że Dziecko musiało być bliskim współpracownikiem Thomasa Farrinera i prawdopodobnie miało kontrolny udział w piekarni Farrinera, w której to się zaczęło.

 

Oznaczałoby to, że oficjalna historia jest częściowo prawdziwa - wolny zaczął w piekarni Farrinera. To wyjaśnia, dlaczego Farriner został natychmiast oczyszczony z podejrzeń, a Robert Hubert został rzucony na scenę jako kozioł ofiarny. Hubert był umysłowo upośledzonym Francuzem, który fałszywie przyznał się do rozpoczęcia wolności. O dziwo, przyznaje się, że wszyscy zaangażowani w proces, w tym sędzia i ława przysięgłych, wiedzieli, że zeznanie Huberta było fałszywe. Początkowo przyznał się, że założył fre w Westminsterze, którego nigdy nawet nie dotknęli. Kiedy dowiedział się, że zaczęło się to w piekarni, zmienił swoją historię i twierdził, że rzucił granat przez okno piekarni - chociaż najwyraźniej piekarnia nie miała okien. Fakt, że sędzia i ława przysięgłych świadomie skazał i stracił niewinnego człowieka, jest ohydny - lub po prostu znak, że był to fałszywy proces. Thomas Farriner i dwaj członkowie jego rodziny byli w jury, co dodatkowo udowadnia, że ​​cała sprawa dotyczyła teatru. Nie podano szczegółów dotyczących egzekucji Huberta; prawdopodobnie odesłali go z powrotem do sanatorium, skąd go znaleźli. W międzyczasie opinii publicznej sprzedano historię, że francuski szpieg rozpoczął wolność, wcielając się w antyfrancuskie i antykatolickie nastroje tamtej epoki, a opinia publiczna była bezpiecznie trzymana z dala od prawdziwych sprawców. Dowiadujemy się jednak, że wielu londyńczyków podejrzewało samego Karola II o zaaranżowanie fre. Sugeruje to, że znacząca mniejszość społeczeństwa stawała się mądra w grach elit, nawet jeśli nie potrafili dokładnie określić, kto za tym wszystkim stoi - lub nie zdawała sobie sprawy, jak daleko idący był spisek. Możemy być pierwszym pokoleniem, które w końcu dotarło do sedna sprawy.

 

Miles: przyznaje się, że wolni w tajemniczy sposób oszczędzili dzielnice żydowskie, a także majątek Komnenów / Fenicjan. W tamtym czasie było to wykorzystywane do obwiniania biednych Żydów za rozpoczęcie wolności, ale jak widać, nie była to prawda. Ale bogaci Fenicjanie nie byli niczym innym, jak pozwoleniem swoim biedniejszym kuzynom wziąć na siebie winę.

 

http://mileswmathis.com/1666.pdf

 

zdjęcia usuwane, ponieważ powodują awarię witryny!


pobrano z  https://tapnewswire.com/2021/04/the-other-great-reset-1666-and-the-not-so-great-fire-of-london/

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz