czwartek, 8 kwietnia 2021

HISTORIA PIENIĘDZY i TALLY STICKS

 

                                                    Obecny żydowski wypierdek


Powiedz komuś, że wybierasz się na zgromadzenie księgowych, a być może kilka razy ziewniesz, ale pieniądze i sposób ich działania są prawdopodobnie jedną z najciekawszych rzeczy na świecie.

 

Fascynujące i niemal magiczne jest to, jak pieniądze pojawiły się na naszej planecie. W przeciwieństwie do większości osiągnięć, które lubimy, a które można przypisać źródłom, cywilizacji lub wynalazcy, pieniądze pojawiły się w miejscach na całym świecie, które były wówczas niepowiązane ze sobą w zadziwiająco podobny sposób.

 

Weźmy pod uwagę amerykańskich Indian używających Wampum, zachodnioafrykańskich handlujących ozdobnymi metalowymi przedmiotami zwanymi Manillas i gospodarkę Fidżi opartą na zębach wielorybów, z których niektóre nadal są prawnym środkiem płatniczym; dodajmy do tego muszle, bursztyn, kość słoniową, ozdobne pióra, bydło, w tym woły i świnie, dużą liczbę kamieni, w tym jadeitu i kwarcu, które były używane w handlu na całym świecie, a otrzymamy przedsmak różnorodności akceptowanej waluty.

 

Jest coś czarującego i dziecięcego w wyobrażaniu sobie prymitywnych społeczeństw, naszych przodków, używających tych wszystkich kolorowych form pieniędzy. Dopóki wszyscy zainteresowani mogą zgodzić się co do wartości, jest to rozsądne rozwiązanie dla społeczności.

 

W końcu osoba, która ma to, czego potrzebujesz, może nie potrzebować tego, co masz do handlu. Pieniądze doskonale rozwiązują ten problem. Prawdziwa wartość przy każdej wymianie, a każdy zyskuje na wygodzie. Pomysł jest naprawdę inspirujący, co może wyjaśniać, dlaczego wymyśliło go tak wiele różnych umysłów.

 

ALE NIE WSZYSTKO JEST DOBRE

 

„Historia odnotowuje, że kantorzy używali wszelkich możliwych form nadużyć, intryg, oszustw i brutalnych środków, aby utrzymać kontrolę nad rządami poprzez kontrolowanie pieniędzy i ich emisji”.

Prezydent James Madison

 

Pieniądze, pieniądze, pieniądze, zawsze tam były, prawda? Źle.

Oczywiście jest wydawany przez rząd, aby ułatwić nam wymianę rzeczy. Znowu źle!

Prawda jest taka, że ​​większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że emisja pieniędzy jest zasadniczo prywatnym biznesem i że przywilej wydawania pieniędzy był główną kością niezgody w całej historii.

 

W bitwie o to, kto wydaje pieniądze, toczyły się wojny i wywołały depresje; jednak większość z nas nie jest tego świadoma, a jest to w dużej mierze spowodowane faktem, że zwycięska strona stała się i w coraz większym stopniu jest żywotnym i szanowanym członkiem naszego globalnego społeczeństwa, mającym wpływ na wiele aspektów naszego życia, w tym na nasze. edukacja, nasze media i nasze rządy.

 

Chociaż możemy czuć się bezsilni, próbując powstrzymać manipulowanie pieniędzmi dla prywatnego zysku naszym kosztem, łatwo jest zapomnieć, że wspólnie nadajemy pieniądzowi jego wartość. Nauczono nas wierzyć, że zadrukowane kartki papieru mają szczególną wartość, a ponieważ wiemy, że inni też w to wierzą, jesteśmy gotowi przez całe życie pracować, aby uzyskać to, czego jesteśmy przekonani, że inni będą chcieli.

Uczciwe spojrzenie na historię pokaże nam, jak nadużywano naszego niewinnego zaufania.

Zacznijmy naszą eksplorację pieniędzy od:

 

JEZUS OBRACA SIĘ (wiele monet) 33 ne

 

Jezus był tak zdenerwowany widokiem wymieniających pieniądze w świątyni, że wszedł do środka i zaczął przewracać stoły i wypychać je batem, to jako jedyny kiedykolwiek słyszeliśmy, że używał siły podczas całej swojej służby.

 

Więc co spowodowało, że ostateczny pacyfista stał się tak agresywny?

 

Przez długi czas Żydzi byli wzywani do płacenia podatku świątynnego specjalną monetą zwaną pół szekelshekla. Była to odmierzona pół uncji czystego srebra bez wizerunku pogańskiego cesarza.

Dla nich była to jedyna moneta, którą Bóg mógł zaakceptować.

Ale ponieważ w obiegu była tylko ograniczona liczba tych monet, osoby wymieniające pieniądze znajdowały się na rynku nabywców i podobnie jak w przypadku czegokolwiek innego, których brakowało, byli w stanie podnieść cenę do poziomu, który zniesie rynek.

 

Zrobili ogromne zyski z monopolu na te monety i zamienili ten czas poświęcenia w kpinę dla zysku. Jezus uznał to za kradzież od ludzi i ogłosił, że tak jest. „Jaskinia złodziei”. 1

 

Kiedy pieniądz zostanie zaakceptowany jako forma wymiany, ci, którzy produkują, pożyczają i manipulują ilością pieniądza, mają oczywiście bardzo silną pozycję. Są „Zmieniaczami pieniędzy”.

1. King James NT, Mt 21:13, Mk 11:17, Lk 19:46

 

ŚREDNIOWIECZNA ANGLIA (1000-1100 ne)

Tutaj znajdujemy ofertę złotnika, aby przechowywać złoto i srebro innych ludzi w bezpiecznych skarbcach, a w zamian ludzie chodzący z pokwitowaniem za to, co tam zostawili.

Te papierowe paragony szybko stały się popularne w handlu, ponieważ były mniej ciężkie do noszenia niż złote i srebrne monety.

 

Po jakimś czasie złotnicy musieli zauważyć, że tylko niewielki procent ich deponentów kiedykolwiek przyszedł zażądać ich złota. Tak sprytnie złotnik wystawił pokwitowania za złoto, które nawet nie istniało, a potem pożyczył je, aby otrzymać odsetki.

 

Skinienie głową i mrugnięcie między sobą, włączyli tę praktykę do systemu bankowego. Nadali mu nawet nazwę, aby wydawała się bardziej akceptowalna, ochrzcząc praktykę „Bankowość z rezerwą cząstkową”, co oznacza pożyczanie wielokrotnie większej kwoty pieniędzy niż posiadane aktywa w depozycie.

 

Obecnie banki mogą pożyczać co najmniej dziesięciokrotność kwoty, którą faktycznie trzymają, więc chociaż zastanawiasz się, jak się wzbogacą, pobierając od ciebie 11% odsetek, to ”

 

 

THE TALLY STICKS (1100-1854)

 

 

Król Henryk I wytwarzał kije z polerowanego drewna, z nacięciami wzdłuż jednej krawędzi, aby zaznaczyć nominały. Patyk został następnie podzielony na całej długości, więc każdy kawałek nadal miał zapis nacięć.

Król zatrzymał połowę dla zabezpieczenia przed fałszerstwem, a drugą połowę wydał na targ, gdzie nadal krążył jako pieniądz.

Ponieważ tylko Tally Sticks były akceptowane przez Henry'ego do płacenia podatków, powstał na nie duży popyt, co dało ludziom pewność, że przyjmą je jako pieniądze.

Mógłby naprawdę użyć wszystkiego, o ile ludzie uznają, że ma to wartość, a jego gotowość do zaakceptowania tych patyków jako prawnego środka płatniczego ułatwiła ludziom porozumienie. Pieniądze są tak cenne, jak wiara ludzi w nie, a bez tej wiary nawet dzisiejsze pieniądze są tylko papierem.

System tally stick działał naprawdę dobrze przez 726 lat. Była to najbardziej udana forma waluty w najnowszej historii, a Imperium Brytyjskie zostało faktycznie zbudowane w systemie Tally Stick, ale jak to się dzieje, że większość z nas nie jest świadoma jego istnienia?

Być może fakt, że w 1694 r. Bank Anglii w swoim powstaniu zaatakował system Tally Stick, daje nam wskazówkę, dlaczego większość z nas nigdy o nich nie słyszała. Zdali sobie sprawę, że to pieniądze poza władzą kantorów (dokładnie to, co chciał król Henryk).

Czy jest lepszy sposób na wyeliminowanie żywotnej wiary ludzi w tę konkurencyjną walutę niż udawanie, że nigdy nie istniała i nie dyskutowanie o niej. Wydaje się, że tak właśnie się stało, gdy pierwszy akcjonariusz Bank of England kupił swoje pierwotne udziały z wyciętymi kawałkami drewna i wycofał system. Słyszałeś poprawnie, kupili akcje. Bank of England został utworzony jako bank prywatny poprzez inwestorów kupujących akcje. Nawet banki niechętne nacjonalizacji nie są tym, czym może się na początku wydawać, ponieważ jej niezależne zasoby nieustannie się pomnażają, a dywidendy są nadal wytwarzane dla akcjonariusza.

Ci inwestorzy, których nazwiska były utrzymywane w tajemnicy, mieli zainwestować jeden i ćwierć miliona funtów, ale tylko trzy czwarte miliona otrzymano, gdy został wyczarterowany w 1694 roku.

Następnie zaczął pożyczać wielokrotnie więcej, niż miał w rezerwie, zbierając odsetki od parceli.

To nie jest coś, co można by po prostu narzucić ludziom bez przygotowania. Wymieniający pieniądze musieli stworzyć klimat, aby formowanie się tego prywatnego koncernu wydawało się akceptowalne.

Oto jak to zrobili.

Kiedy król Henryk VIII złagodził przepisy dotyczące lichwy w XVI wieku, wymieniacze pieniędzy zalali rynek swoimi złotymi i srebrnymi monetami, które z minuty na minutę stawały się coraz bogatsze.

Rewolucja angielska 1642 r. Była finansowana przez kantorów wspierających udaną próbę oczyszczenia parlamentu i zabicia króla Karola. Potem nastąpiło 50 lat kosztownych wojen. Kosztowne dla walczących z nimi i opłacalne dla tych, którzy je finansują.

Tak zyskowne, że pozwoliło kantorom przejąć milę kwadratową nieruchomości znanej nadal jako City of London, która pozostaje jednym z trzech głównych centrów finansowych na świecie.

Wojna 50 lat pozostawiła Anglię w finansowej ruinie. Urzędnicy rządowi błagali o pożyczki od zgadnij kto, a zaproponowana umowa doprowadziła do powstania prywatnego banku, objętego sankcjami przez rząd, który mógł produkować pieniądze z niczego, zasadniczo legalnie fałszując krajową walutę dla prywatnych korzyści.

Teraz politycy mieli źródło, z którego mogli pożyczyć wszystkie pieniądze, które chcieli pożyczyć, a powstały dług był zabezpieczony podatkami publicznymi.

Można by pomyśleć, że ktoś by to przejrzał i zdał sobie sprawę, że może produkować własne pieniądze i nie jest winien żadnych odsetek, ale zamiast tego Bank Anglii został użyty jako model i teraz prawie każdy kraj ma Bank Centralny z rezerwą cząstkową. rdzeń.

Te banki centralne mają moc przejęcia gospodarki narodowej i stać się rzeczywistą siłą rządzącą. Mamy tu do czynienia z oszustwem na gigantyczne rozmiary, obejmującym to, co w rzeczywistości jest ukrytym podatkiem, pobieranym przez prywatne koncerny.

Kraj sprzedaje obligacje bankowi w zamian za pieniądze, których nie może pozyskać w postaci podatków. Obligacje są opłacane pieniędzmi wyprodukowanymi z powietrza. Rząd płaci odsetki od pożyczonych pieniędzy, pożyczając więcej pieniędzy w ten sam sposób. Nie ma sposobu, aby ten dług kiedykolwiek mógł zostać spłacony, ma on i będzie wzrastał.

Gdyby rząd znalazł sposób na spłatę długu, w rezultacie nie byłoby obligacji, które mogłyby wesprzeć walutę, więc spłata długu oznaczałaby zniszczenie waluty.

Tworząc Bank Anglii, wkrótce zalał Wielką Brytanię pieniędzmi. Bez kontroli jakości i bez nacisku na stosunek jakości do ceny, ceny podwoiły się, a pieniądze były wyrzucane w każdym kierunku.

 

Jedna firma oferowała nawet osuszenie Morza Czerwonego, aby znaleźć egipskie złoto utracone, gdy morze zamknęło się w pogoni za Mojżeszem.

Do 1698 r. Dług publiczny wzrósł z 1 250 000 funtów do 16 000 000 funtów, a podatki, na których ten dług był zabezpieczony, wzrosły.

Choć trudno w to uwierzyć, w czasach ekonomicznych wstrząsów bogactwo rzadko ulega zniszczeniu, a zamiast tego jest często tylko przenoszone. A kto odnosi największe korzyści, gdy brakuje pieniędzy? Mogłeś się domyślić. To ci, którzy kontrolują to, czego wszyscy chcą, kantor.

Kiedy większość ludzi cierpi z powodu depresji ekonomicznej, możesz być pewien, że mniejszość ludzi nadal się bogaci.

Nawet dzisiaj Bank of England wyraża swoją determinację w zapobieganiu wzlotom i upadkom boomów i depresji, ale od czasu jego powstania nie było nic oprócz wzlotów i upadków, a funt brytyjski rzadko był stabilny.

 

Jedna rzecz była jednak stabilna, a jest nią rosnący majątek:

 

 

ROTHSCHILDS (1743)

 

 

W 1743 r. Złotnik Amshall Moses Bower otworzył kantor we Frankfurcie w Niemczech. Umieścił rzymskiego orła na czerwonej tarczy nad drzwiami, zachęcając ludzi do nazwać swój sklep Firmą Czerwonej Tarczy wymawianej po niemiecku jako „Rothschild”.

 

Jego syn później zmienił nazwisko na Rothschild, kiedy odziedziczył firmę. Pożyczanie pieniędzy osobom fizycznym było dobre i dobre, ale wkrótce okazało się, że o wiele bardziej opłaca się pożyczać pieniądze rządom i królom. Zawsze dotyczyło to znacznie większych kwot, zawsze zabezpieczonych z podatków publicznych.

 

Kiedy już opanował sprawy, skierował swoje spojrzenie na świat, szkoląc swoich pięciu synów w sztuce kreacji pieniądza, zanim wysłał ich do głównych centrów finansowych świata, aby stworzyli i zdominowali centralne systemy bankowe.

 

JP Morgan był uważany przez wielu za najbogatszego człowieka na świecie podczas drugiej wojny światowej, ale po jego śmierci odkryto, że był on jedynie porucznikiem w imperium Rotszyldów, posiadającym tylko 19% firm JP Morgan.

 

„Jest tylko jedna potęga w Europie i jest nią Rothschild”.

XIX-wieczny francuski komentator 1 O najbogatszej rodzinie przyjrzymy się nieco później, po zapoznaniu się z:

1. Niall Ferguson, THE HOUSE OF ROTHSCHILD, Money's Prophets, 1798-1848

 

 

THE AMERICAN REVOLUTION (1764 - 1781)

 

 

W połowie 1700 roku Wielka Brytania była u szczytu potęgi, ale była również mocno zadłużona.

 

Od czasu utworzenia Banku Anglii przeszli przez cztery kosztowne wojny, a ich całkowity dług wynosił teraz 140 000 000 funtów (co w tamtych czasach było ogromną sumą).

 

Aby wypłacić bankowi odsetki, rząd brytyjski przystąpił do programu mającego na celu zwiększenie dochodów ze swoich amerykańskich kolonii, głównie poprzez rozbudowany program podatkowy.

W koloniach brakowało materiału do bicia monet, więc zaczęli drukować własne papierowe pieniądze, które nazwali Colonial Script. Zapewniło to bardzo skuteczny środek wymiany, a także nadało koloniom poczucie tożsamości. Colonial Script to pieniądze przeznaczone na wymianę towarów. Były to papierowe pieniądze wolne od długu, nieoparte na złocie ani srebrze.

Podczas wizyty w Wielkiej Brytanii w 1763 roku Bank Anglii zapytał Benjamina Franklina, w jaki sposób wytłumaczy nowy dobrobyt w koloniach. Franklin odpowiedział.

„To proste. W koloniach emitujemy własne pieniądze. Nazywa się to Colonial Script. Wydajemy je w odpowiedniej proporcji do potrzeb handlu i przemysłu, aby produkty łatwo przechodziły od producentów do konsumentów.

W ten sposób tworząc dla siebie własne papierowe pieniądze, kontrolujemy ich siłę nabywczą i nie mamy żadnych odsetek, aby nikomu nie płacić ”.

Benjamin Franklin 1

 

America nauczył się, że zaufanie ludzi do waluty było wszystkim, czego potrzebowali, i że mogą być wolni od zaciągania długów. Oznaczałoby to uwolnienie się od Banku Anglii.

 

W odpowiedzi najpotężniejszy niezależny bank świata wykorzystał swój wpływ na brytyjski parlament, aby naciskać na uchwalenie ustawy walutowej z 1764 r.

 

Ten akt sprawił, że kolonie nie mogły drukować własnych pieniędzy i zmusił je do płacenia wszystkich przyszłych podatków Wielkiej Brytanii w srebrze lub złocie.

 

Oto, co powiedział potem Franklin.

 

„W ciągu jednego roku warunki były tak odwrócone, że skończyła się era dobrobytu i zapadła depresja do tego stopnia, że ​​ulice Kolonii zapełniły się bezrobotnymi”.

Benjamin Franklin

 

"Kolonie chętnie poniosłyby niewielki podatek od herbaty i innych spraw, gdyby nie to, że Anglia odebrała koloniom ich pieniądze, co spowodowało bezrobocie i niezadowolenie. Niezdolność kolonistów do uzyskania władzy do wydawania własnych pieniędzy na stałe z rąk Jerzego III i międzynarodowych bankierów był NAJWAŻNIEJSZY powód wojny o niepodległość ”.

Autobiografia Benjamina Franklina

 

Do czasu wybuchu wojny 19 kwietnia 1775 r. Znaczna część złota i srebra została przejęta przez brytyjskie podatki. Nie mieli innego wyjścia, jak tylko wydrukować pieniądze na sfinansowanie wojny.

 

Interesujące jest to, że Colonial Script faktycznie działał tak dobrze, że stał się zagrożeniem dla ustalonego systemu gospodarczego w tamtych czasach.

 

Pomysł emisji pieniądza, jak ujął to Franklin „w odpowiedniej proporcji do wymagań handlu i przemysłu”, i nie pobierania żadnych odsetek, nie powodował żadnych problemów ani inflacji. Niestety było to obce Bankowi Anglii, który emitował pieniądze wyłącznie w celu osiągnięcia zysku dla swojego akcjonariusza.

 

1. Kongresman Charles G. Binderup z Nebraski, Unrobing the Ghosts of Wall Street

 

 

BANK AMERYKI PÓŁNOCNEJ (1781-1785)

 

 

Jeśli nie możesz ich pokonać, dołącz do nich, mógł to być jego argument, gdy handlarz bronią, Robert Morris zasugerował, że będzie mógł założyć bank centralny w stylu Bank of England w USA w 1781 roku.

 

Zdesperowany o pieniądze, 400 000 dolarów, które proponował zdeponować, aby pozwolić mu pożyczać tyle razy, ile w ramach bankowości opartej na rezerwie cząstkowej, musiało wyglądać naprawdę atrakcyjnie dla zubożałego rządu amerykańskiego.

 

Wydając już pieniądze, które zostaną pożyczone, nikt nie robił zamieszania, gdy Robert Morris nie mógł zebrać depozytu, i zamiast tego zasugerował, że może użyć trochę złota, które zostało pożyczone Ameryce z Francji.

 

Gdy już tam dotarł, po prostu skorzystał z bankowości opartej na rezerwie cząstkowej, a gdy banki rosły w siłę, pożyczył sobie i swoim przyjaciołom pieniądze na wykupienie wszystkich pozostałych udziałów. Następnie bank zaczął pożyczać pieniądze pomnożone przez tę nową kwotę chętnym politykom, którzy prawdopodobnie byli zbyt pijani nową „gotówką władzy”, by zauważyć lub przejmować się tym, jak to zostało zrobione.

 

Oszustwo trwało pięć lat, aż do 1785 roku, kiedy wartość amerykańskich pieniędzy spadła jak ołowiany balon. Karta banku nie została odnowiona.

 

Odejście akcjonariusza z odsetkami nie pozostało niezauważone przez wojewodę.

 

„Bogaci będą dążyć do ustanowienia swojego panowania i zniewolenia pozostałych. Zawsze to robili. Zawsze będą… Będą mieli taki sam efekt jak gdzie indziej, jeśli tego nie zrobimy, za pomocą (władzy) rządu, zatrzymamy ich w ich właściwe sfery. "

Gubernator Morris 1

 

 

1. KONSTYTUCJONALNA KONWENCJA Z 1787, 7/2

 

 

PIERWSZY BANK STANÓW ZJEDNOCZONYCH (1791-1811)

 

 

Raz zadziałało, znowu zadziała. Minęło sześć lat. Jest wielu nowych głodnych polityków. Spróbujmy. I tak oto w 1791 r. Powstał Pierwszy Bank Stanów Zjednoczonych (BUS). Nie tylko zwodniczo nazwany, by brzmiał oficjalnie, ale także po to, by odwrócić uwagę od prawdziwego pierwszego banku, który został zamknięty.

 

Jednak jego inicjały dawały wyraźną wskazówkę, że Amerykanie znów zostali zabrani na przejażdżkę. I zgodnie z brytyjskim modelem, nazwiska inwestorów nigdy nie zostały ujawnione.

 

Uciekając z tego po raz drugi, niektórzy z nich prawdopodobnie żałowali, że Amshall Rothschild wybrał inną godzinę, aby wygłosić oświadczenie w swoim prywatnym banku centralnym we Frankfurcie.

 

„Pozwól mi emitować i kontrolować narodowe pieniądze, a nie obchodzi mnie, kto pisze prawa”.

Mayer Amschel Rothschild, 1790

 

Nie martw się, nikt nie słuchał, rząd amerykański pożyczył od banku 8,2 miliona dolarów w ciągu pierwszych 5 lat, a ceny wzrosły o 72%. Tym razem kantor wyciągnął lekcję, zagwarantował dwadzieścia lat czarteru.

 

Prezydent, który widział stale rosnące zadłużenie, bez szans na spłatę, miał to do powiedzenia.

 

„Chciałbym, żeby udało się uzyskać jedną poprawkę do naszej konstytucji - odebranie rządowi federalnemu ich prawa do zaciągania pożyczek”.

Thomas Jefferson, 1798

 

Podczas gdy niezależna prasa, której jeszcze nie wykupiono, nazwała to oszustwo „wielkim oszustwem, sępem, żmiją i kobrą”.

 

Podobnie jak w przypadku prawdziwego pierwszego banku, rząd był jedynym deponentem, który wpłacił jakiekolwiek prawdziwe pieniądze, a reszta pochodziła z pożyczek udzielonych sobie przez inwestorów za pomocą magii bankowości opartej na rezerwie cząstkowej. Kiedy nadszedł czas na odnowienie statutu, bankierzy ostrzegali przed złymi czasami, jeśli nie dostaną tego, czego chcą. Karta nie została odnowiona.

 

Pięć miesięcy później Brytania zaatakował Ameryka i rozpoczął wojnę z roku 1812.

 

Tymczasem krótki czas wcześniej, niezależna firma Rothschild Bank Francji, była traktowana z podejrzliwością przez nikogo innego niż:

 

 

NAPOLEON (1803/25),

 

 

który didn” t ufać bankowi mówiącemu:

 

„Kiedy rząd jest zależny od bankierów za pieniądze, to oni, a nie przywódcy rządu, kontrolują sytuację, ponieważ ręka, która podaje, jest nad ręką, która bierze ... Pieniądze nie mają ojczyzny; finansiści są bez patriotyzmu i bez przyzwoitości; ich jedynym celem jest zysk ”.

Napoleon Bonaparte, 1815

 

Pożyczenie pieniędzy przez obie strony wojny z tego samego prywatnego banku centralnego nie jest niczym niezwykłym. Nic nie generuje długów tak jak wojna. Naród pożyczy dowolną kwotę, aby wygrać. Więc naturalnie, jeśli przegrany będzie szedł do ostatniej kropli w próżnej nadziei na wygraną, to im więcej zasobów zostanie zużytych przez stronę wygrywającą, zanim odniesie zwycięstwo, tym więcej zużytych zasobów, więcej zaciągniętych pożyczek, więcej pieniędzy zarobionych przez stronę wygrywającą. bankierzy; a co jeszcze bardziej zdumiewające, pożyczki są zwykle udzielane pod warunkiem, że zwycięzca spłaci długi pozostawione przez przegranego.

 

W 1803 roku, zamiast pożyczać od banku, Napoleon sprzedał terytorium na zachód od Missisipi trzeciemu prezydentowi Stanów Zjednoczonych Thomasowi Jeffersonowi za 3 miliony dolarów w złocie; umowa znana jako zakup Luizjany.

 

Bogaty o trzy miliony dolarów Napoleon szybko zebrał armię i rozpoczął podbój dużej części Europy.

 

W każdym miejscu, do którego się udał, Napoleon był finansowany przez Bank Anglii, przynosząc ogromne zyski, ponieważ Prusy, Austria i ostatecznie Rosja zadłużały się, próbując go powstrzymać.

 

Cztery lata później, wraz z główną armią francuską w Rosji, Nathan Rothschild przejął odważny plan przemycenia ładunku złota przez Francję, aby sfinansować atak księcia Wellington z Hiszpanii.

 

Atak Wellingtona z południa i inne porażki ostatecznie zmusiły Napoleona do wygnania. Jednak w 1815 roku uciekł przed wygnaniem na Elbie, wyspie u wybrzeży Włoch, i wrócił do Paryża.

 

W marcu tego samego roku Napoleon wyposażył armię za pomocą pieniędzy pożyczonych z paryskiego banku Eubard Banking House.

 

Z 74 000 żołnierzy francuskich dowodzonych przez Napoleona, których wielkość była wystarczająca, aby 18 czerwca 1815 r. Spotkać się z 67 000 wojsk brytyjskich i innych oddziałów europejskich 200 mil na północny wschód od Paryża, trudno było go wezwać. Po powrocie do Londynu prawdziwy potencjalny zwycięzca, Nathan Rothschild, był gotowy do uderzenia w odważny plan przejęcia kontroli nad brytyjską giełdą, rynkiem obligacji, a być może nawet Bankiem Anglii.

 

Nathan, wiedząc, że informacja to potęga, umieścił swojego zaufanego agenta imieniem Rothworth w pobliżu pola bitwy.

 

Gdy tylko bitwa dobiegła końca, Rothworth szybko wrócił do Londynu, dostarczając wiadomość Rothschildowi na 24 godziny przed kurierem Wellingtona.

 

Zwycięstwo Napoleona zrujnowałoby system finansowy Wielkiej Brytanii. Nathan ustawił się na swoim zwykłym miejscu obok starożytnego filaru na giełdzie.

 

Ten potężny człowiek nie był pozbawiony obserwatorów, kiedy zwiesił głowę i zaczął otwarcie sprzedawać ogromne ilości brytyjskich obligacji rządowych.

 

Czytając to, żeby powiedzieć, że Napoleon musiał wygrać, wszyscy zaczęli również sprzedawać swoje brytyjskie obligacje.

 

Dno wypadło z rynku, aż nie można było ich zdradzić. W międzyczasie Rothschild zaczął potajemnie wykupywać wszystkie ogromnie zdewaluowane obligacje za ułamek tego, co były warte kilka godzin wcześniej.

 

W ten sposób Nathan Rothschild schwytał więcej w jedno popołudnie, niż połączone siły Napoleona i Wellingtona zdobyły w ciągu całego swojego życia.

pobrano z http://www.xat.org/xat/moneyhistory.html

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz