Czytelniku,
My tak naprawde nie umiemy opowiadać historii swojego kraju, a jest ona ciekawa. Oto jedna z nich.
Po wyparciu w 1291 krzyżowców z Palestyny Cypr był
odosobnioną enklawą zachodnioeuropejskich feudałów i kupców we wschodnim
basenie Morza Śródziemnego. W drugiej połowie XIII w. na wyspie rozpoczęła się
ingerencja włoskich republik kupieckich: Pizy, Genui, Wenecji. W latach
1376-1464 portowe miasto Famagusta znalazło się we władaniu Genueńczyków.
Najazd floty egipskiej mameluków, po którym nastąpiły bunty w rejonie Limassol
i Pafos, zmusiły władcę Cypru do płacenia trybutu na rzecz sułtanów egipskich.
W marcu 1432 r. do Wiślicy dotarło poselstwo wysłane przez
Janusa liczące ponad 200 osób, na czele którego stanął Baldwin de Noris,
marszałek Jerozolimy. Poselstwo zostało gorąco przyjęte przez ówczesnego władcę
polskiego Władysława Jagiełłę. W imieniu swojego władcy Baldwin de Noris
przekazał prośbę skierowaną do Władysława Jagiełły, prosząc o udzielnie
pożyczki w wysokości 200 tys. florenów, dzięki której Janus mógłby zaciągnąć
wojsko i odzyskać niezależność od mameluków, w zamian oferując władcy polskiemu
2/3 dochodów z Cypru. Aby przypieczętować porozumienie, król Janus prosił, aby
jego syn Jan poślubił córkę Jagiełły Jadwigę. Propozycja władcy Cypru
została odrzucona przez władcę Polski, ponieważ Jagiełło był zajęty walką z
Tatarami i także problemami na Litwie, a poza tym jego córka Jadwiga zmarła w
grudniu 1431.
W 1474 Cypr stał się faktycznym protektoratem Wenecji.
Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, Wielka
Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do
podbojów Aleksandra Wielkiego,Kraków,2005 s. 238
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz